Sevgili okur İsmail Kılınç salı günkü yazımda da otomotiv fabrikalarını sarsan Bursa odaklı işçi eylemlerinden söz etmememe sitem eden uyarısında, köşe yazılarımın başlığının “İşçinin Evreninden” olduğunu anımsatarak, “İşçi sınıfından biraz daha fazla söz etseniz..” sitemi ile noktayı koyuyor... Özelinde kabuğunu koparmaktan korktuğum yaramı kanatıyor...
1963-80 sosyal devlet, sendikal hak ve özgürlüklerin eksikli de olsa kullanılabildiği süreçte, dünya işçi sınıfı, emek tarihinde çok anlamlı yer edinebilmiş Türkiye işçi sınıfına, sendikal örgütlülüklerine bir selam çakarak söze girmeliyim... Yaşanmış ne kadar anlamlı eylem, grev, direniş, sınıf etkinlikleri varsa gelişmeleri içinden izlemiş, TGS görevlerimle bağlantılı amatör yöneticilik de yapmış olarak, Türkiye işçi sınıfının örgütlülükteki yol alışı, hak kazanımlarında, dünya emek tarihi içinde destan yazdıran değerde olduğuna tanıklık ettiğimi söyleyebilirim...
Ne mi oldu? Bu ülkenin toplumsal birikimleri ile yaşanan çok hızlı sınıf uyanışı, örgütlenmesi sayesinde, emeği ile geçinenlerin yaratılan değerlerden aldıkları payların yükselmesi ile yaşanan toplumsal gelişim, Türkiye’nin çağdaş uygarlığa yürüyüşü... Emperyal projeler, ülke içi sermaye, sağ ideolojinin egemenliğindeki siyasal yapılanmalar ile çatıştı. Yeni dünya sömürü düzeninde Türkiye’ye biçilen don, insan hakları, demokrasi, sendikal haklar, örgütlülüklerin, eşitlikçi paylaşımın geliştiği büyüme, zenginleşmeyle çatışınca... Ülke içi kazanımların çok vahşice kırılması; işçi sınıfı örgütlülüğü lokomotif, sol, sosyal devletten yana, hak olarak kazanılmış ne varsa üzerinden silindir gibi geçilmesi gerekiyordu...

***

Önce ABD vizeli 12 Eylül askeri darbesi... Yetmedi, sivil iktidarlar eliyle, yasaklı anayasa ve yasalar desteğinde, sivil yapılanmayı baştan sona bitirmeye yönelik “Özalizm” başlıklı serbest piyasa düzeni kuralları geçerli kılındı... Yetmedi, 1990’lı yıllar sonrasında ırk ve din eksenli cepheleşme, kırılmalar eşliğinde sistemin krizlerinin ağırlığını yaşayan ülkemizde, gerçek örgütsel işlevlerini yitirmiş sendikal, sivil, sosyalden yana örgütlenmeleri de hedef alan projelerle, özelleştirmeler, terör kıskacında yaşananlarla... Gettolaşmayı hızlandıran, İslam üzerinden mezhep eksenli afyonun dozunu katlayan siyasal yapılanmaların önü hızlı açıldı...
ABD’nin 11 Eylül’ü, Irak işgali odaklı yeni Ortadoğu, İslam dünyasının yeniden düzenlenmesi deneyimlerinde Türkiye’ye biçilen “ılımlı İslam, yeni Osmanlıcılık” simgeli yeni roller için, bu kez güçlü sivil iktidar, liderlik araç, Atatürk devrimleri, laik Cumhuriyet, insan hakları, hukuk devleti düzeni, demokrasiden sapmaların yollarını açan sivil diktatoryal modele geçişe destek atıldı, en azından göz yumuldu...

***

Görüldüğü üzere bir köşe yazısı içinde Soma ölümleri trajedisi ya da son otomotiv sanayii işçilerinin patlamasında yaşananlara değil ışık tutmak, anlamak, taşları doğru yerlerine koyabilmek olanaksız gibi... Ortada ne anayasal, ne yasal olanakları ile işçi sınıfı örgütlülüğü kalmış, ne de sınıf bilincinden söz açılabilir. Soma’da İktidarlarının sadaka düzeni içinde kamu kaynaklarını parti eliyle kullanma vurgununda, keyfilik, haksızlık, hukuksuzluklarda sınır yok gibi... Kamu işletmelerinin özel sektöre yüksek kârla aktarımı, karşılığında işçinin akıl almaz çağ, insanlık dışı koşullarda çalıştırılması gerçeği var. Harçlıkla İktidarlarının mitinglerine taşınmış işçilerin ölümlerinin üzerine ortalığa saçılan pislikler.. akıl almaz kirli çıkar düzeninde insan sömürüsü, yağma düzeninin görülebilen parçaları... Soma mardencileri şimdilerde işsiz, ölenlerinin bedelini çok daha ağır bir çaresizlikle ödüyorlar...
Bursa direnişleri mi? Kâğıt üstünde 5.5 milyon özel sektör işçisi içinde sözleşme hakkını kullanabilen 500 bin şanslıların içindeler. Kuyruklu yalan, çünkü bu ülkede sigortalı çalışandan fazlası kayıtsız çalışanı, işsizi var, sendikalı görünenin de gerçek toplusözleşmesi olanları bana sorarsanız 300 binin altındalar. Onlar bu kadar çaresiz kalmışlarsa, İktidarlarının Bakanı’nın buyurdukları gibi çözüm “ideolojiden arındırılmış” olmalı...