\n\n\n

STRASBOURG - Avrupa’nın en eski Türk sinema festivali olan Strasbourg’daki “Türk Sinema Günleri” çeyrek asrı geride bırakmak üzere…

Festivalin kurucusu ve Türkiye’nin ilk “Eurimages” temsilcisi olan Faruk Günaltay, elindeki sınırlı imkânlarla bu yıl bazı yenilikler getirmiş...

Dünyanın beş müze sinemasından sayılan kent merkezindeki tarihi “Odyssee” salonunda 23. yılına giren festival; şimdiye dek olduğu gibi bundan böyle sadece 15 günle sınırlı kalmayacak, ocak ortasına dek uzayacak.

“Labirent”, “Ay Büyürken Uyuyamam” gibi vizyona yeni giren filmler; Türkiye ile neredeyse eşzamanlı olarak etkinlikte seyirci karşısına çıkacak...

Kentin görkemli meydanı Place Kleber’in yanında Türk filmlerinin afişlerini görmek bile insanın içini ısıtıyor: “Bir Zamanlar Anadolu’da”, “Kaybedenler Kulübü”, “Hoşça Kal Yarın”, “Yaşamın Kıyısında”, “Oğul”, “Gölgeler ve Suretler”, “72. Koğuş” gibi filmler, şenliğin filmleri arasında.

Türkiye’de kaçırdığım listedeki son dört filmi, bu festivalde yakaladım.

Fatih Akın’ın filmi “Yaşamın Kıyısında”yı tarife gerek yok. Sineması, temposu ve oyuncularıyla her zamanki gibi “usta” bir yapıt ortaya koymuş Akın...

Zaim’in en iyi filmi

Derviş Zaim’in “Gölgeler ve Suretler”i ile genç sinemacı Atilla Cengiz’in “Oğul” filmleri beri yandan, benim için Strasbourg’un sürprizleri oldu…

“Gölgeler ve Suretler”; -“Tabutta Rövaşata” dahil!- Zaim’in en iyi filmi.

“Kuzey Güney”deki “Simay” karakteri ile ünlenen Hazar Ergüçlü; bu filmde ilk kez “Ruhsar” rolü ile kamera önüne geçmiş. Ergüçlü’yü kısaca Zaim keşfetmiş. Filmde sivilceli bir yeniyetme kızı canlandıran Hazar Ergüçlü muhteşem oynuyor.

“Gölgeler ve Suretler”in tek kozu Hazar Ergüçlü’den ibaret değil. Politikanın kalın hatlarıyla bakılan “Kıbrıs sorununu”, Zaim bu defa yalnızca küçük insanların yaşamları üzerinden, gölge oyunu “Karagöz-Hacivat” alegorisini kullanarak irdeliyor.

Zaim’in “Gölgeler ve Suretler”i gibi “Oğul” da aynı şekilde, “Kürt sorununa” olayların ağırlığı altında ezilen küçük insanların yaşamlarıyla yaklaşıyor. “Gölgeler ve Suretler”e can veren Ergüçlü gibi bu filmde de genç oyuncu Enes Atış, Tunceli’de Kürt sevgilisini aramaya giden Karadenizli şuursuz genç rolünde harikalar yaratıyor.

Tunceli’nin sıradan bir kent olmadığının farkında değil Soner rolündeki Atış. Sevgilisinin yaşadığı Tunceli’ye, bir Karadeniz kasabasından yola çıkan “apolitik” Soner, kendisini bekleyen acı sürprizlerden habersiz. Kasabada fındık toplarken tanıştığı sevgilisinin hayalini kurup, ona kavuşmak istiyor sadece…

Tunceli’ye varana dek yol boyu önüne çıkan her yabancının; kendisine “Askere mi gidiyorsun” diye sormaları ve bu soruya gencin verdiği her “Hayır” yanıtına karşılık muhataplarının şaşkınlıkla tekrar tekrar “Akıllı ol! Yol yakınken dön!” uyarıları yapmaları; “Asker değilsen orda ne işin var” diye sormaları, unutulmaz birer kara mizah örneği olarak belleklerimize kazınıyor.

“Oğul”un ilk bölümü bir yol filmi olarak çok başarılı. Soner’in babası ile oğlu dağa çıkan bir Kürt babanın trajik karşılaşmasını anlatan ikinci bölüm ise biraz durağan ve yetersiz. Ama bir “ilk yapıt” olduğu düşünüldüğünde, “Oğul”un yönetmeni Atilla Cengiz umut veriyor…

23 yıldır olduğu gibi Strasbourg’da bu yıl da “Türk filmleri şenliği” bir “medeniyetler ittifakı” penceresi açtı. Odyssee’de gittiğim her seansta -misal!- 500 bin okuru olan “Dernieres Nouvelles D’Alsace” gazetesinin genel yayın müdürü Dominique Jung ile karşılaştım…

Medeniyetler çatışmasının kasıp kavurduğu Fransa’da bu, Türkiye için küçümsenmemesi gereken bir kartvizit.

\n\n