Krizin adı bile dillere pelesenk edilen “demokrasi”den ne kadar uzak olduğumuzu anlatmaya yetmiyor mu?

“Tutuklu” ve “vekil” sözcüklerini yan yana getiren bir kriz yaşıyoruz.

Dillere pelesenk edilen diğer ifadeyle “milli irade” tutsak.

“Demokrasi, milli irade” retorikleriyle mangalda kül bırakmayan iktidar partisi ile iktidar partisinin medyadaki destekçileri, bu sözcüklere şimdi pervasızca kulak tıkıyor.

İktidar partisinin yandaşları, “tutuklu vekil krizi” üzerinden CHP’ye yükleniyor. Sorumluluğun faturasını tek yanlı olarak CHP’ye çıkarıyor ve CHP’yi sanık sandalyesine oturtuyor.

Kendi milletvekili adaylarını iki dudağı arasında tespit ettiği yetmiyormuş gibi artık bir de ana muhalefet partisinin adaylarına karışmaya başlayan başbakanın “Başka adayınız mı yoktu?” sorusundan girip; “Niye Meclis’i kilitliyorsunuz”dan çıkıyorlar.

Yalnızca “demokrasi” ve “milli irade” kavramlarına değil; “hakkaniyet, adalet, insaf, izan, insanlık, hak, hakikat” gibi başka bir dizi sözcüğün de karşılığına kulak tıkıyorlar.

Manipülasyon gazetecilik farkı

Önceki akşam Kılıçdaroğlu’nun davetli olduğu bir TV programını baştan sona bu duygularla izledim.

CHP Genel Başkanı’nı, bir engizisyoncu tavrıyla sorgulayan “enkırmen”; yalnız beni değil ekran başındaki çok kişiyi bu edası ve sistemli biçimde yönelttiği “tek yönlü” sorularla delirttiği için programın bir yerinde bir açıklama yapmak ihtiyacını hissetti.

Programa sorduğu “ters köşe”(!) sorulardan ötürü izleyicilerden çok sayıda tepki mesajı geldiğini belirten gazeteci; -özetle- bunun akabinde vaktiyle Erdoğan’a da bazı zor sorular sormuş olduğunu belirttikten sonra, “Bizde böyle!” dedi ve “ister seyredin, ister seyretmeyin!”e getirdi.

Arogansa bakın!

Başbakana fi tarihinde hasbelkader birkaç zor soru sormuş olmak şimdi “ana muhalafet liderine abanmak” vizesi verir gibilerden bir savunma.

Bu mudur?

Kılıçdaroğlu’na yöneltilen sorular; öyle düzayak “sıkıştırmak” kapsamında değerlendirilecek sorular değil; ısrarla anlatılanları anlamamazlıktan gelen, “manipülatif” sorulardı.

Ekran başındaki izleyicileri, benim gibi sanırım “isyan” noktasına getiren şey de tam bu, sorularda açıkça “manipülatif” bir nitelik olduğunun sezilmesiydi.

“Meclis’i niye kilitlediniz? Meclis’te olmazsanız, demokrasi mücadelesini nasıl vereceksiniz? Dünyaya boykotunuzu anlatmanız ne fark edecek? Size ne sağlayacak? Meramınız Economist dergisine yoksa yeni malzeme sağlamak mı?”

Bu ve bunun gibi sorular tekrar tekrar…

Kılıçdaroğlu’nun sabrına ve soğukkanlılığına hayran kaldım.

CHP Genel Başkanı bıkıp usanmadan tekrar tekrar anlattı: “Demokrasi ve özgürlüğü sağlayamayacak bir Meclis, Meclis olamaz” diye her defasında başa sarmak zorunda kaldı: “Bakın siz hukukun üstünlüğünü savunuyorsunuz. Hukukun üstünlüğünün sağlanmadığı bir Meclis, nasıl Meclis olabilir ki? Biz bunun mücadelesini veriyoruz. Bu bir demokrasi mücadelesidir.”

CHP lideri daha sonra; “ ‘Ben böyle takdir ettim. Seni 800 gün içerde tutarım!’ diyen bir hukuk olabilir mi? Bizim ölçümüz evrensel hukuk!” diye devam etti.

Fakat gazeteci gene “Ama ayıp olmuyor mu?” kontenjanından bu defa da “Size şimdi oy veren 12 milyon seçmeninin oyu çöpe gitmeyecek mi?” sorusuyla ısrar etti.

O dakikaya kadar “hukuk ve hukukun üstünlüğünün zaten çöpe gittiği bir yerde; Meclis’te olmakla olmamak arasında büyük fark olmadığını” anlatmaya çalışan ana muhalefet liderinin gece boyu söylediği her şeyin aslında ekrandaki muhatabı nezdinde “çöpe gitmiş” olduğunu fark edip oturduğumuz koltuğa çöktük biz de.

Merve Kavakçı hamaseti

Programın sahibi dönüyor, dolaşıyor, cevabını hiç almamış gibi döne döne aynı soruları soruyor: “Şimdi yoksa siyasetin yargıya/Meclis’e baskı yapmasını mı istiyorsunuz?” Aynı hassasiyeti vaktiyle neden Merve Kavakçı’ya göstermediniz?”

“Arkadaşlarını satmamak” konusunda birinci dereceden böylesi bir “hassasiyet” göstermesi gerekenler, gerçekte Fazilet Partisi’nin ileri gelenleri değil miydi?

Bu soru bugün böyle gündeme paraşütle indirilecekse ilk plandaki muhataplarının eski Fazilet liderleri olması gerekmez mi?

Merve Kavakçı krizinde acaba onlar ne yaptı? Ne yapıyorlardı?

Bu sorgulamalar asla onlara doğrultulmuyor; olayın vebali o gün milletvekili dahi olmayan Kılıçdaroğlu ile o gün Meclis’te parti olarak var olmayan CHP’ye kalıyor.

Bundan açık bir manipülasyon örneği olur mu?

Kılıçdaroğlu’nun katıldığı programı izlerken CHP liderinin medyada karşılaşacağı kalın ve yüksek duvarları düşündüm. Tarafsız gazetecilerin tek tek ayıklandığı medya tamamen artık AKP yörüngesinde.

Böyle bir ortamda “demokrasi mücadelesi” anlatmak…

Deveye hendek atlatmaktan zor.