AKP’nin yerine gelecek bir iktidarı bulmak ya da bulmamak!

Bütün mesele bu...

Giriş Hamlet gibi oldu ama gerçekten de bütün mesele halka güven verecek, bunca kötülükten sonra “Daha kötüsü mü olur!” korkusunu silecek bir iktidar seçeneğini sandık görünmeden önce oluşturmak.

Cumhur İttifakı’nın halka korku, endişe, “Daha dibi görmedik mi?” kaygısından başka verebileceği bir şey kalmadı. Şahsım bazen çıkmadığı canlı yayınlarda şunu söylüyor:

“Sıkıntıları biz aşarız!”

Bu şu demek:

Evet, çok sıkıntı var. Ama bunları yine de bizden başka çözecek yok!

Demokrasinin karaya değil de rayına oturduğu, “açım” diyene gözdağı değil, hak verildiği bir ülkede böyle bir iktidarın barajı aşamaması gerekir. Halkın içine çıkamaması gerekir. Kaçacak yer araması gerekir.

Gelin görün ki tam tersi!

***

Millet İttifakı en güçlü iktidar seçeneği olarak yoluna devam ediyor. İktidarın her türlü provokasyonuna karşın ne ittifak parçalandı ne de ittifakı oluşturan partilerin içinde dışa vuran bir gerilim yaşandı.

Daha ötesi Millet İttifakı’nın genişlemesi söz konusu. Halen CHP, İYİ Parti, SP, DP olarak dört partinin içinde bulunduğu Millet İttifakı’na DEVA Partisi ile Gelecek Partisi’nin de katılması gündemde. Zaten altı partinin temsilcileri her salı Meclis’te buluşup genel başkanlar düzeyinde yapılacak bir zirvenin altyapısını hazırlıyor. Güçlendirilmiş parlamenter sistem hedefi zemininde buluşan altı parti, bunu daha ileri götürebilir. 

İktidar karşısında güçlü bir seçenek genel bir beklenti. Millet İttifakı’nın büyümesi de bu seçeneği elbette büyütecektir. Ancak şunu da unutmamak gerekiyor:

Salt tavandaki büyüme eşittir tabanda büyüme anlamına gelmiyor. 

Bir başka deyişle ne kadar çok parti bir araya gelirse onların hitap ettiği taban kadar oy gelir gibi siyasal matematik yok. Siyasetin doğasında iki kere iki bazen sekiz ediyor, bazen üç! Bunun en çarpıcı örneği 1990’lı yıllarda sol partilerin birleşmesinde bile yaşandı. Konumuz parti birleşmesi değil, ittifak. Ancak kamuoyu katında ittifak da ciddi bir hedef ortaklığı olarak kabul ediliyor. Bu durumda tepedeki genişlemenin tabana nasıl ve ne kadar yansıyacağını da mutlaka hesaba katmak gerekiyor.

Sokaktaki gözlemimiz şu:

Altı partinin güçlendirilmiş parlamenter sistem ortaklığına “güçlendirici” ekler de gerekli görünüyor. Örneğin güçlendirilmiş ekonomi, güçlendirilmiş sosyal devlet, güçlendirilmiş iç barış...

Her şey o kadar zayıfladı ki güçlendirme şart!

***

İki ittifakın yanında son günlerde yeni bir üçüncü ittifak söz konusu. Uzun süredir dillendirilen Türkiye İşçi Partisi, HDP eksenli bu ittifaka CHP’nin solundaki yelpazenin önemli bir dilimi “olabilir” gözüyle bakıyor. Tıpkı Millet İttifakı’nda olduğu gibi burada da asıl olan tabanın genişlemesi. Sol partilerin toplam seçmen tabanının yüzde 3 civarında olduğu kabul edilirse mevcut sistemde çok etkili bir oran.

Bütün bu olasılıklar önümüzdeki dönemde daha çok konuşulacak.

Her şey dönüp dolaşıp “güçlü seçenek” olmaya dayanıyor. 2001’de Fazilet Partisi’nin içinden iki parti çıktı, SP ve AKP. Küçük parça AKP idi ama yüzde 34 oy alıp parlamentonun yüzde 65’ine hâkim oldu. O günlerden bugünlere geldik. 

Seçmen küçüğe büyüğe bakmıyor; derdime kim derman olur ona bakıyor. 

İstanbul seçimi zaferin ışığını gösterdi. O yönde ilerlemek en uygunu...

Başka pusulaya gerek yok.