\n\n\n

Kimseler herhalde böyle bir yaz görmedi, kışı arar olduk. Ordunun en üst komutanlarının yaptığı bir toplantı kolayca dinleniyor ve internete düşüyor. Böyle bir dinlenmenin yapılabilmesinin insanda bıraktığı dehşet biraz sonra ordunun zaaflarını anlatan Genelkurmay Başkanı’nın sözleriyle daha da derinleşiyor.

Korktum.

Öte yandan Futbol Federasyonu’nun artık neden çekindiyse (biliniyor da bilinmiyor) yapamadığını Avrupa’dan uzanan bir değnek şıp diye yapıyor ve Fenerbahçe Şampiyonlar Ligi’nden düşürülüyor ve yerine Trabzon spor getiriliyor.

Libya dağılıyor ve dağılmadan sonra Libya’nın petrol zenginliğinden aslan payını alacak kurtlar sürüsünün sofrasına dahil olmak için bir hal oluyoruz.

Bütün bunlar olurken her biri binlerce dolar olan bombaları Kuzey Irak’ta patlatıyoruz ve her bomba ile birlikte, eğitime, sağlığa, kültüre harcanacak paralar dağa taşa gidiyor.

Başbakan’ın her gün bir iftarda ve her gün bir saate yakın konuşması bütün televizyon kanallarında!

İşte böyle bir zamanda Günışığı Kitaplığı’nın 2011 Güz Kataloğu elime ulaşıyor ve bir sabah kahvesini umut ve sevince boğuyor. Kendi alanında (çocuk ve gençlik edebiyatı) artık başlı başına bir ekol olan Günışığı Kitaplığı, bu yıl 15. varoluş yıldönümünü kutluyor. Ama öyle havai fişeklerle, davul zurna çalarak değil, havai fişeklerden de öte harika birkaç projeyle.

Bir kitap, elimize eylül ayında ulaşacak. Adı “15” olan kitapta, tam 31 yazar, ilk gençlik yıllarının heyecanlarını, kişisel deneyimlerini açık yüreklilikle, içtenlikle ve cesaretle anlatıyorlar.

Kitap beni heyecanlandırıyor. Kendi gençlik yıllarıma dönüyorum, ne yazık benim o deli ilk gençlik yıllarımda, yazarların ilk cümleyi kurarken duydukları heyecanı, ilk kitabın eline geçtiğinde yaşadıkları o mutluluk sarhoşluğunu anlatan kitaplar yoktu. Şu dünyamızı anlatan belgeseller ve onları çekenlerin hikâyeleri de yoktu. Belki olsaydı tıp fakültesine gidemediğim için öyle günlerce hüngür hüngür ağlamaz, kaderin beni daha sonra sürükleyeceği işlere daha bir erken başlardım. Kim bilir belki...

İşte diyorum, 31 yazarın anılarından, birebir yaşadıklarından oluşan bir kitap belki de internetten hiç hoşlanmayan ya da arkadaşları futbol oynarken “sen bücürsün” diye bir köşeye atılan oğlan çocuğunun ya da gizli gizli sevdiği ama ona yüz vermeyen oğlana şiir yazan bir kız çocuğunun eline geçer ve ona başka dünyalar, başka yollar açar. Bu konuda ben her zaman umutluyumdur.

“ÇizeYaza Öyküler” bir başka proje. Yazar, çizer Behiç Ak, çocukları kendilerini yazarak ve çizerek ifade etmeye çağırıyor. Bu nasıl mı olacak, Behiç Ak’ın yazıp resimlediği “Gülümseten Öyküler” dizisinin “Pat Karikatür Okulu”nu okuyan çocuklar, kitaptaki diledikleri bir öyküyü çizgiyle anlatarak bu projeye katılabilecekler. Bence böyle bir proje büyükler için de açılmalı. Pek çok kişinin hayatlarının en keyifli işini yapacaklarına şimdiden iddiaya girerim.

Günışığı Kitaplığı vefalı bir kitabevi. Erken yitirdiğimiz Zeynep Cemali’yi 6, 7 ve 8. sınıf öğrencilerinin katılabileceği bir öykü yarışmasıyla selamlıyor. Öykü yarışmasının her yıl teması Zeynep Cemali’nin bir kitabından seçiliyor. 2012 yılının teması, onun Patenli Kız romanındaki “Ona duyduğum öfke çoktan uçup gitmişti” cümlesinden yola çıkarak “hoşgörü” olarak benimsenmiş. 2012 için son başvuru tarihi 7 Mayıs, hadi elinize bir kurşunkalem, önünüze de bir kâğıt alıp başlayın. Tükenmez değil, kurşunkalem, bu da size bir büyük tavsiyesi olsun.

Günışığı Kitaplığı’nın projeleri sadece çocuklara yönelik değil, yıl içinde yapılacak Eğitimde Edebiyat Seminerleri’yle, öğretmenlere çocuk ve gençlik kitaplarının kullanımı ve yaratıcılığın gelişmesindeki payı anlatılmaya çalışılacak. Ve onların değerli önerileri alınacak.

Kütüphaneler de unutulmamış; çocuk ve gençlik kitaplarının bir veri tabanı yurt çapında hazırlanıyor.

Güzel iş. Vallahi yazı sevmeye başladım. Yaz gibi yaz işte. Ne demişler “Ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz…” Teşekkürler Günışığı Kitaplığı, bir sabah kahvesini sevinçle doldurduğunuz için, çocuklar, gençler için…