Kadir Has Üniversitesi’nde İletişim Fakültesi’nde spor gazeteciliği dersi veriyorum. İlk derste şunu konuşuyoruz. “Spor gazeteciliği” teriminde ‘spor’ tamlayan, ‘gazetecilik’ tamlanandır. Yani ‘gazetecilik’ değişmez, ‘spor’ değişir. Bazen sıfatı ‘ekonomi’ olur, bazen ‘siyaset’ olur, ama asıl olan mesleğin kendisidir ve nitelik asla değişmez. Dün gördük ki birileri gazeteciliğin muhtevasını değiştirmek istiyor.
Basit bir denklemle anlatalım. Sınıfta çok sıkı taraftar olup gazetecilik hayalleri kuranlara soruyorum: Elinize tuttuğunuz takımı yediği bir halt yüzünden büyük bir ceza aldıracak, hatta belki de küme düşürecek bir dosya geldi. Teyit ettiniz, doğru çıktı. Yayınlar mısınız? Yayınlarsanız iyi gazetecisiniz. Yayınlamazsanız sıkı taraftarsınız.
Bugün o sıkı taraftarlar gazeteci diye ortalıkta geziniyor, sıkı gazeteciler de teker teker ya işlerinden oluyor, ya da ipe sapa gelmez suçlamalarla gözaltına alınıyor. Üstelik artık konu kıytırık spor da değil.
Türkiye’nin en çok satan spor gazetesinin adı (iyi niyetli de olsa) Fanatik. Bir de üstüne AMK çıktı iyice dağıldık. Meğer spor basınını değil geleceğimizi tasvir ediyorlarmış. Bu yazının yayınlandığı gazete Türkiye’nin gazetecilik okuludur. Hatasını, sevabını ayıklarsanız ruhundan geriye bir tek şey kalır. Bu ülkeye ve Cumhuriyet’e sahip çıkmak. Hatta bu konuda ‘abarttığı’ olur da, eksik kaldığı olmaz. Bu kimsenin buyruğuyla değişecek bir şey değil. Tarihsel bir gerçek. Ve orada çalışanlar gazetecidir, fanatik değil.