CHP dağınık, etkisiz, zemin ve zaman yitiriyor.

Birçok kafada CHP 2011 yılında aldığı oyu dahi alabilir mi sorusu oluşuyor. CHP’nin oyunu arttırabilmesi için, ciddi bir alternatif olduğu, sorunları çözebileceği, Cumhuriyetin tüm kazanımlarını koruyacağı, sola dönük antiemperyalist bir politika izleyeceği konusunda vatandaşa güven vermesi gerekiyor. AKP’nin oy oranının yükselmesi, önemli ölçüde CHP’nin başarısızlığından kaynaklanıyor. “Niçin CHP’ye oy vereyim?”, CHP ile ne değişir ki sorularına ikna edici yanıtlar verilmesi gerekir.

Türkiye kaygan bir zeminde emperyal ülkelerin şekillendirdiği bir ılımlı İslam devlet yapısına hızla ilerliyor. Emperyal ülkelerin Ortadoğu’da İslam ülkeleri içindeki ortağı haline geliyor. Bu gidiş, Cumhuriyetin kazanımlarının yok edilmesine, Türkiye’nin sıradan ılımlı İslam ülkesi haline gelmesine karşı kaygı duyan vatandaşlarda tepki doğuruyor. CHP, bu tepkiyi kanalize etmek yerine, yerli yersiz polemiklere girişiyor, eleştirilerinde bile tutarlılık sağlayamıyor.

***

Bir partiyi yaşatan ilkeleri, idealleri, izleyeceği politikaların geçerliliği, tutarlılığıdır. CHP günümüze kadar gelmiş ise bugünkü yöneticilerinin herhalde katkısı olmamıştır. Ülkede Cumhuriyeti, altı oku benimsemiş, Atatürk’ün önder olarak izlenmesi gerektiğine bilinçli olarak inanmış vatandaşların varlığı sayesinde parti çeşitli badireleri, tehlikeleri atlatmıştır. İktidardan düştükten sonra kapatılmaya kalkışılmış, mallarına el konulmuş, mallar müsadere edilmiş, 1971 askeri harekâtından en fazla etkilenen parti olmuş, 1980 sonrası kapatılmış, yine de varlığını korumuştur. Parti, İsmet İnönü, Bülent Ecevit gibi efsane liderlerini kaybetmesine karşın varlığını yitirmemiştir. Parti yöneticilerinin bu gerçekleri görerek, politika belirlemeleri, çözüm yolları üretmeleri gerekir.

“CHP’ye oy verecek vatandaş sayısı sınırlı, sağa açılarak oy oranını arttırırım” fantezisi CHP’ye oy kazandırmamış, belki oy yitirmesine neden olmuştur. 2002, 2007 ve 2011 seçimlerinde AKP gibi bir parti karşısında ağır seçim yenilgilerine uğratılmıştır. Vatandaş, solcu, antiemperyalist, devrimci niteliği törpülenmiş, AKP benzeri bir CHP’ye niçin oy vereyim diye duraksamıştı.

***

Vitrin süslüyoruz diye, büyük kentlerde liste başına oturtulan kişiler, partiye bir canlılık kazandırmamış, belki bazı çelişkilere yol açmış; kısa bir süre içinde vitrin süsü kişilerinin çoğu partiden ayrılmışlardır.

2011 seçim öncesi bazı kişilerin partinin isminin başına “yeni” sözcüğünü eklemeye kalkışmaları -özür dileyerek bu sözcüğü kullanıyorum- densizliği partiye güveni sarsmıştır.

Parti, programını açıklayacağı, izleyeceği politikaları anlatacağına, gereksiz sayılabilecek konularda AKP ile, AKP lideri ile giriştiği polemiklerle vakit yitirmektedir.

CHP, ne yapmalıyız sorusunun yanıtı aramalıdır. Bir partiyi yaşatan program ve ilkeleri, idealleri olduğuna göre bunların vatandaşlara anlatılması, tutarlı bir şekilde savunulması gerekir.

Sorunların, özellikle kamuda kaliteli, düzgün insan istihdamı, işsizlik, sınayileşme, ekonomik kalkınma, cari işlemlerin, bütçe açıklarının giderilmesi konularında nasıl politikalar izleneceğinin anlatılması gerekir. Kitle partisi olmak, eğilimi, rengi ayrı her kesimden oy almak anlamına gelmez. Parti ideallerini, ilkelerini benimsemiş kişilerden oy almak anlamını taşır.

***

Parti ilkelerini benimsemiş beyaz yakalılardan, mavi yakalılardan, işadamlarından, daha geniş bir anlatımla hem emekçilerden hem de sermayeden oy almak anlamına gelir. Türkiye’de yalnız bir kesimde değil, her kesimde laikliği, Cumhuriyeti benimsemiş, bağımsız, özgür Türkiye özlemini duyan kişiler vardır; CHP’nin yönelmesi gereken bu kitledir.

CHP, neoliberal politikalar, küreselleşme, emperyal güçlerle ilişkiler konusunda açık ve tutarlı olmalıdır. Yalpalayarak bir yere varılamaz.

CHP haklı ve belli konulardaki eleştirilerini yoğunlaştırmalıdır. Son günlerde Kılıçdaroğlu’nun yargıya yönettiği eleştiriler, dile getirdiği acı gerçekler taraftar bulmuş; bir araştırmam yok ama CHP’ye destek sağlamıştır. Yargının, kolluk güçlerinin belli bir partinin hatta cemaat-tarikat güdümüne girmesi, kişilerin özgürlüğü kadar ülkelenin geleceği, bütünlüğü açısından da tehlikelidir. Günümüzde kurulmak istenen düzene karşı olanlar kendini güven içinde hissetmemektedir. Evine, işyerine bırakılan kasetle, bir bilgisayar kaydı ile sayın muhbir vatandaşın bir ihbar mektubu ile gözaltına alınma, tutuklanma, olağan bir uygulama haline gelmektedir. Türkiye’nin bağımsız, güvenilir yargıya ve Emniyet’e her zamankinden daha fazla gereksinimi vardır. Bu gereksinim ekonomik konularda da önceliklidir.