Fenerbahçe önünden geçiyor, kurşun..
Galatasaray köşeyi döndü, füze atışı..
Beşiktaş karşı mahalleye geldi, hava hücumu!
Gidiş bu istikamette artık!
Misal, Saddam’ın oğlu Uday, takım yenilgi alırsa, veriyordu falakayı..
Biz de “İleri Demokrasi” var, eh o zaman kurşun makbuldür!
Falaka kesmez tabii bu zihniyeti…
Kurşun! Pusuya yat toplu katliam girişi yap!
Peki, “Ortamı” bu hale kimler getirdi!
Hiç düşündünüz mü?
Sporcu kafilesine tüfekle ateş edecek kadar kimin gözü, neden dönerdi!?
Bu zemini kimler hazırladı!?
Militan gibi çarpışan yöneticiler…
Beşparmak Dağları’na taarruz yapar gibi olay çıkartan futbolcular…
“Parlak” ve “Keskin” kelimelerle karşı takımın onurunu ezen bildirileri yazanlar… “Ağır” ifadelerle rakibini ezdiğini, takımını savunduğunu sanan yöneticiler…
Hiç saklanmayın koltuk arkasına…
Kafanızı saklasanız, gövdeniz görünür.
Gövdenizi saklasanız ayaklarınız sizi ele verir..
Daha geçen yıl sert açıklamaların arkasından bir genç bıçaklanarak öldürüldü!
Unuttunuz mu?
O açıklamalar “Ergen” seviyesinde, nasıl kin ve nefret dalgası yayar, bilmez misiniz?

Ders olmadı mı?
12 Eylül’den önce 4 lider vardı…
Her gün, parlak alaycı cümlelerle birbirlerine gönderme yaparlardı!
Bir lider “Bana sağcılar cinayet işliyor dedirtemezsiniz” derdi!
Gençler de sokaklarda birbirlerini boğazlardı…
Bu da mı ders olmadı hâlâ…
Eskiden kulüp başkanları her türlü rekabeti yapar ama maçtan önce bir araya gelerek “Dostluk Kazansın” derlerdi..
Peki , siz en son ne zaman yaptınız!
Gençlere en son, ne zaman güzel örnek oldunuz!
Haksız ve ahlaksız olduğu bilindiği halde kendi futbolcusunu savunmak da nedir! “Suçlu bendense, suçsuzdur!” öyle mi!?
“Üçkâğıtçı bendense, korumalı onu”,
“Ahlaksız bendense, ahlaksız değildir” anlayışı!..
Ahlaksızları koruyan da “Ahlaksızlığa ortaktır” oysa...
Suçluysa, suçlu demelisiniz…
Uzay da bile ahlak, erdem, fazilet budur!
Senin oyuncun hatalıysa, “hatalıdır” demelisiniz!..
Topluma böyle güzel örnek olursunuz.

En güzel miras
Bakın, ben size örnek vereyim:
Fenerbahçe – Beşiktaş derbisi.
6 yaşındaki bir çocuk, Fenerbahçeli…
Çocuk kalbi Egemen’le sahaya çıkmak istiyor… Renk sevgisi öyle...
Necip anlatsın:
“Fenerbahçe derbisine çıkarken önümdeki çocuk korkmuş gibiydi.
Yanıma çağırdım, ama gelmek istemedi. Bu durumu gören Emenike bize gülüyordu. Aslında Egemen’le sahaya çıkmak istiyormuş. Bana, ‘Senin yanına gelirsem Beşiktaşlı olurum’ dedi.
Ben de ona, ‘Sen gel ben Fenerli olurum’ dedim…”
Öyle sahaya çıktılar..
Bir çocuğun kalbini hoş etmekten başka ne güzel olabilir…
Topluma bundan daha güzel örnek ne olabilir Allah aşkına!..
Son söz yine Necip’in olsun:
“Futbolu bıraktıktan sonra ‘Necip çok iyi insandı’ desinler benim için!”
Daha güzel bir miras ne olabilir gelecek nesiller için…
Rekabet iyi bir şey Sayın yöneticiler de…
Şapkayı önünüze koyun bir düşünün hele!..