Soğuk, ‘Aralık’ ayını yavaş yavaş deviriyordu.
Kış ayazı iliklerdeydi.
Ve, yine Olimpiyat’taydık…
Beşiktaş derbide Portekiz’deki gibi top oynuyordu.
Pozisyonlar bir bir harcanıyor, goller kaçmaya devam ediyordu.
Saldırıyor, saldırıyordu.
Allah’tan tarihin en kötü Galatasaray’ı vardı karşısında..
Kader ağlarını besbelli böyle örüyordu!
Galatasaray hiçbir maçta kalecisine bu kadar geri pas yapmamıştı.
Şayet hakemi sual edecek olursanız, “Şeker söyleyin bal söyleyin”di.
Çünkü, Türkiye’de maalesef hakem yoktu!
“Yeni Kaleci Günay nasıldı” soracaksanız, vallahi bilmiyorum adama top gelmedi ki!
Burak’a yapılan tezahürat ise bir insanın içine düşebileceği en kötü durumdu!
İkinci yarı Günay bombayı patlattı…
Kendisine “gelmeyen” topu gol yaptırttı.
Beşiktaş, Galatasaray’a değil kaleci Muslera’ya karşı oynarken, golü yedi ama Gomez, 2 dakika sonra Muslera’yı çaresiz bıraktı.
Kerim’in 90’a giden o topunu da çıkarttı Muslera ya…
Bu çocuğun içine kedi kaçmış olmalıydı. Ama kediliğin de bir sınır olmalıydı. Quaresma’nın yerine giren Gökhan, gelen topa raket gibi vurdu. 2-1 oldu.
Ve kalede de Tolga yoktu!
Siz her gün, “İşten bugün atılacağım” diye işe gitseniz verimli olabilir misiniz!?
Tolga için Temmuz’dan beri bu yapılıyordu!
Bir insan neden kendine güvenini kaybeder hiç düşündünüz mü?
Kızdık yediği gollere; peki ama, golcülerin hiç mi suçu yoktu birader!
Tolga linç ediliyorsa, o zaman Olcay Taksim’de “asılmalıydı”!
Maçlara bile gelme, sosyal âlemde “atar” yap! Hadi oradan be!
Tolga’nın üstüne bir bardak su içebilirler…
Çünkü, beyninde “özgüven kalkanı kırılmıştır” artık!
İnsanın beynindeki “düşünce çeliği” bir kez kırılmayagörsün!
Bir gün Köroğlu’nun atlarını nasıl yetiştirdiğini anlatayım da özgüven nasıl olur öğrensinler!