“Sümeyye’ye suikast ‘da’ yalan çıktı…”
Ucunu o kadar kaçırdık ki “yalan manyağı” olduk.
Sonuncu “komplo” düzmecesi, böyle “de” ekiyle yansıdı haberlere.
“Kabataş saldırısı ve Arınç’a suikast iddialarının ardından Sümeyye Erdoğan’a suikast yapılacak haberi de sahte çıktı” diyor Cumhuriyet’in manşeti...
Ama skandal filan olmuyor. Yaşamları karartacak iftiralar ve yalanlar silsilesine öyle alışıldı ki şok olmak şöyle dursun kimse şaşmıyor bile.
“Bu da yalan çıktı!”deyip geçiyoruz öte yana.

AKP’nin ‘Yalan Dünyası’
Zaman pazar günü AKP’nin 13 yıllık “Yalan Dünyası”nın bir özetini yapmıştı.
“AKP’nin 10 Büyük U Dönüşü” başlığı altındaki “ilk yalan”, “Ergenekon”!
“ ‘Ergenekon savcısı’ olduğunu söyleyen, ‘Bu planları ortaya çıkartanları alkışlamamız lazım’ diyen Erdoğan ve (AKP), bugün TSK’ya kumpas kurulduğunu dile getiriyor” diyor Gülenci gazete.
İkinci “yalan” “çözüm süreci”...
“Kürt meselesini çözmek oylar gidene kadarmış!” diyerek özetliyor bu başlığı da Zaman...
“Bir giyilip bir çıkarılan Milli Görüş gömleği” üçüncü “büyük yalan”.
Bu konuda da; “Başlarda Milli Görüş gömleğini çıkardık demişlerdi. Sonra oy alabilmek için din, pek çok siyasetin emrine tesis edildi. Medyaya namaz kılma görüntüleri servis edildi, mitinglerde Kuran-ı Kerim gösterildi. Farklı görüş sahipleri dışlandı; ‘bizden’, ‘bizden olmayan’ ayrımına hız verildi. Kutuplaştırıcı dil kullanıldı” değerlendirmesi yapılıyor.
“Laik” yorumcular ve gazeteler vaktiyle bunları çok yazdık çizdik.
İroniye bakın ki şimdi “Zaman” da okuyoruz. Öyle garip bir duygu ki bu, elimdeki gazetenin logosuna tekrar tekrar bakmak gereksinimi hissediyorum.
Devam edelim...
Dördüncü U-dönüş/“katakulli”; “(AKP’nin) parti kapatma mağduriyetinden (HDP’ye yönelik) parti kapatma mağrurluğuna (kapılması)”...
Beş... “Camiler ahır yapıldı diye bağrılıp çağrılırken (AKP döneminde) cami kapatılması!”
Altı... “AB ile yola çıkıp Şangay Beşlisi’ne dönülmesi!”
Yedi... “Tevazudan şatafata savruluş!”
Sekiz... “Dünün (baştacı Fethulahçılarının) bugünün terör örgütü olması!”
Dokuz... “Esad kardeşim’den düşmanlığa sapış!”
On... “Emperyalizmin dayatmasıdır denen ‘başkanlık sisteminin’ biricik hayal olması!”

Yalan ‘sistem’ olunca
İki tam gazete sayfasına yayılan dosyaya bakınca insan “Bunca yalanla nasıl iç içe yaşıyoruz?” oluyor.
Bir, iki, üç, beş değil...
Hayatımız baştan sona yalan ya da “takıyye”... Nasıl tanımlandırmak isterseniz...
Bir iktidar partisi düşünün ki temel direkleri sayılan bütün politikalarını yalanlar üzerine inşa etmiş olsun. Ülkeyi sonra bu “yalan rüzgârıyla” ardından sürüklesin...
AKP, üç seçimde bu “yalan rüzgârıyla” “mutlak çoğunluk” aldı. İki referandum, bir cumhurbaşkanlığı seçimi kazandı.
İktidar partisinin bugün yüzüne yalanları vuranlar da iki yıl öncesine kadar “-mış gibi yapılan oyunun” parçasıydı.
O gün işlerine öyle gelirken şimdi böyle geliyor.
“Yalandan kim ölmüş” lafı boşa icat olmamış.
“AB hedefi” başta olmak üzere tüm bu “yalanlar dizisi”, AKP düzeninde “sistem” haline geldi. AKP projesi başta “AB üyeliği ereği”ne endekslenmiş; sözde “demokratikleşme”, “askeri vesayete son vermek” iddiaları, gerçekte hiç olmayan bu niyete(?) eklemlenmişti.
Süreçte “yalana” muafiyet kazandık. “Yalan” normalleşti.
Normal sayılan artık “değişmeyen doğrular” değil; günün şartlarıyla değişen “U-dönüşler”.
Siyaset bununla kurgulanıyor. Pozisyonlar buna göre alınıyor.
Sümeyye suikastının “da” yalan çıkmasının en dehşet verici yanı bu: Türkiye’nin A’dan Z’ye bu kertede sistemli yalana batması...