Bazı halklar bazen her şeyi, ama her şeyi kurnazca affederler.
Onları soyup soğana çevirenleri, haklarını özgürlüklerini ellerinden alanları, dünyayı onlara dar yapanları, yalanla dolanla kendilerini kandıranları...
Acıdır ve gerçektir; kolayca affederler.
O yüzden dünya binlerce yıldır aynı dertlerden derbeder.
Halklar...
Bazen korkudan, bazen rehavetten;
Bazen cehaletten, ama en çok da kurnazlıktan;
Eninde sonunda zalimi hep affeder.
Yeni zalimler işte bu afların gölgelerinde biterler.
Halkı güçlüklere karşı direnmeye değil; güçlüklerden kaçmaya, mazlumun yanında durmayıp, güçlünün karşısında çabucak yılmaya, her ne pahasına olursa olsun hayatta kalmaya eğitirseniz...
Kurnaz ve cahil halklar, tepelerine binen zalimleri hemen affederler.
Onlara rekabeti aşılar, onları ırksal, dinsel üstünlüklerine ikna eder, sınıfsal çatışmalara gebe bırakırsanız, hayatlarını tehditlerle donatırsanız...
Cahil ve kurnaz halklar hiç affetmemeleri gerekenleri, kendi cellatlarını bile affederler.
Başları ağrımasın; hayatları kararmasın; düzenleri bozulmasın isterler.
Hayatlarını mahvedenleri, ocaklarını söndürenleri, geleceklerini karartanları affederler.
Eğer suçlu iktidardaysa; suçlunun peşine düşmez, aksine suçluya yandaş olmayı kâr sayarlar.
Komşularının gözlerinin önünde haksızlığa uğramasına;
Bir başkasının evinin, dükkânın yağmalanmasına;
Ötekinin çocuğundan arta kalanların kendi çocuklarına yaramasına ikna olurlar.
Aksini yapmak...
Akıl ister, irade ister, sağduyu ister, muhakeme ister, karar yetisi ister, vicdan ister, adalet ister.
Bunlar da maalesef bazı halklar için meşakkatli meseleler.
Toplumu kasti ve dini eğitimle bu değerlere mecalsiz kılan kurnaz sistemler, onların zaafları üzerinden diledikleri tasarrufu ederler.
Dünya o yüzden, adalet ve eşitlik için değil, cahil ve kurnaz halkların zaaflarını parmağında oynatan iradelerin kazancı uğruna döner.
Şu anda Ortadoğu cehenneminde cayır cayır yanan bu ülkeyi o kazançtan pay almayı uman ve kalabalıkların inancını suiistimal ederek iktidara kurulan fütursuzlar yönetiyorlar.
Ve hata üzerine hata yaptıkları kandırmacasıyla halktan af diliyorlar.
İnancın lügatinden kelimeler seçerek ve maneviyatla süslenmiş diller dökerek halka daha önce yaptıklarından daha da tehlikeli olan yeni kötülükler yapıyorlar.
Halkın zaaflarından yararlanarak kendilerine suçtan yeni kaleler yaratıyorlar.
Onları yıllardır cehaletin yüceliğine inandırarak eğittiler;
Şimdi bunun hasadını almanın sarhoşluğu içindeler.
Tebaalarına, gerçeklerle yüzleşmenin bedel; suçlulardan hesap sormanın yürek istediğini göstermek için kendi kardeşlerinin kellesini bile alacak kadar gaddar ve yalan söylerken gözlerimizin içine bakacak kadar utanmazlar.
Derin bir bilinçle ve büyük bir hesapla işledikleri o suçlardan muafmışlar gibi halktan af diliyorlar.
Halk da affediyor.
Halklar...
Bir halkın merhametine bürünen vurdumduymazlığın bedelini yeni nesillerin yüzyıllar boyu ödeyeceğini bilemezler.
Halklar...
Ölüp ölüp dirilen ezeli ve ebedi bir kötülüğü tercihleriyle bizzat beslediklerini hiçbir zaman sezemezler.
Halklar zalimleri hep affeder ve tarih o yüzden hep aynı vahşetle tekerrür eder.