Silivri, yıllardır “Kumpas Davaları”nın görüldüğü bir ilçemiz; bunların ilki olan “Ergenekon Davası”, ilçedeki “Silivri Çadır Mahkemesi”nde başladı; sonuçlanıp, tarihimizdeki yerini aldı (20.10.2008). Ardından gelen “Balyoz Davası”da öyle...
Basında, mahkemeye bu adın verilmesi, davaların içeriğinin ve duruşmaların, Sultan Abdülhamid’in sarayının bulunduğu Yıldız’da kurdurduğu “Yıldız Çadır Mahkemesi”nin (27.6.1881) “adalet” anlayışına benzemesindendi.
“Cumhuriyet Davası”nın Silivri’de görüleceği belirince, insan ister istemez, “Silivri Çadır Mahkemesi”ni anımsıyor. Üstelik “Simgesel Eylem Grubu”yla, ilk günlerinden başlayarak tüm davaları aksatmadan yıllarca izledik. Hem suçlu sandalyesine oturtulan suçsuzlara destek vermeye, hem de, “Hacı bir Cumhurbaşkanı ile İmam Başbakan’ın” yönetimindeki çağdaş bir “Hukuk Devleti”nde (!) “yargı”nın ne duruma düşürüldüğünü -olabildiğince- topluma duyurmaya çalıştık.
Evet, “Cumhuriyet Davası”, “11 Eylül” günü, Silivri’de “Kumpas Davaları”nın görüldüğü binada değil, karşısına yaptırılan yeni binanın büyük salonunda görülecekti; tüm değişiklik buydu; çünkü yine kapı önünde yığılma vardı; yine savunma avukatları bile içeriye girmek için savaşım veriyorlardı; sanık yakınları da... Durum böyle olunca, davayı izlemeye gelenler, binanın giriş merdivenlerine bile çıkamadılar...
İçeriye girme şansını yakalayanlar, bu kez de yer bulma sorunuyla karşılaştılar; basın bölümünde de masa vardı, ama sandalye yoktu...
Bu bölümde yer bulabilmiş CHP milletvekili Umut Oran, sandalyesini bana verince ayakta kaldı, sandalye bulmak olanaksız; çözüm bulundu, iki sandalye birleştirildi, böylece iki sandalye “üç kişilik” oldu...
Değerli dostlar, bunları bu ayrıntıları inceden inceye anlatmamın bir nedeni de gerek dünya siyaset bağlamının gerek yazılı, görüntülü, basının yoğun ilgilendiği bir davada yönetimin boşvermişliğine, “gelecekleri varsa görecekleri de var” tutumuna değinmek.
Ayrıca da tüm bu yaşananların, kargaşanın, şu andaki “TC Devleti”nin tam bir “yansıması” olduğunu da anımsatmak...
“11 Eylül Mahkemesi”nden söz etmeyi sürdürürsek, “Balyoz Davası”ndan aklananların, bu duruşmaya “destek” sırasının onlarda olduğunu da düşünmeden edemedim. İzleyiciler bölümüne baktığımda, E. Tümg. Ahmet Yavuz ve E. Alb. Bora Serdar’ı gördüm; içeriye giremeyip dışarıda kalan Balyozcular da vardır belki... Bilindiği gibi, ilk “Silivri” davası “Ergenekon”du; ilk “savcısı”da, dönemin Başbakanı R.T. Erdoğan’dı; kendi kendisini görevlendirmişti, “Ben bu davanın savcısıyım!” diyerek (18.7.2008). Bugün, bu bağlamdaki davaların “yargıcı”da “O” değil mi? Üstelik “Cumhurbaşkanı”...
Ergenekon’un sanıkları arasında “İlhan Selçuk” ve “İşçi Partisi Başkanı Doğu Perinçek” de vardı; İ. Selçuk’un, “cep telefonu kullanmaması” en büyük suçuydu... “D. Perinçek”in savunması da, bir “hukuk” dersi niteliğindeydi. (22.1.2009). Hele, “Perinçek”in haklı itirazlarına dayanamayan yargıçların kendisini duruşmadan çıkarmak istediklerinde, içlerinde yoğun olarak “CUMOK”ların (Cumhuriyet okurlarının) bulunduğu izleyicilerin dirençli tepkisini anımsadım, “11 Eylül” günü duruşmada tanık olarak “Görev Vakfı’nın Başkanı Mustafa Pamukoğlu’nu dinlerken...
Pamukoğlu, Görev Vakfı’nın, “Aydınlık Gazetesi, Ulusal Kanal, Ulusal Kanal İnternet Sitesi”nin “çatı oluşumu” olduğunu söylemek zorunda kalınca, “Başkan Yargıç Dağ’ın, “ne isabetli (!)” bir tanık seçimi yaptığını, takdir etmemek olanaksızdı (!)...
Dolaysiyle, Pamukoğlu konuşurken, Fransa’da aşırı sağcı, “Baba Le Pen”in (Marie Le Pen), “2012”deki Cumhurbaşkanlığı seçiminde aday olması karşısında, siyasi partilerin, sağcısı, solcusu, komünisti, sosyalisti, muhafazakârı, liberali, vö’ler, aralarında “birlik” oluşturup, böylece Le Pen’in, cumhurbaşkanlığını önlediklerini düşününce, demokratik bir ülke olabilmemiz için daha uzun bir yolumuz olduğu endişesine kapılmamak gerek; çünkü kesinlikle vazgeçmek yok...
25 Eylül’de, saat 15.30’da, Çağlayan Adliyesi’nde buluşalım!..