"Hıfzı Veldet Hoca”, “40 yıllık” (1934-1974) öğretmenliği sürecinde “Hukuk Fakültesi”nin birinci sınıfında ilk dersine başlarken, öğrencilerine yaptığı konuşmadan şunları paylaşalım: “(...) Hâkimlikten gayrı hiçbir mesleğin mensubunun bir suç hakkında idam kararı vermek; milyonlarca lira değerinde bir servetin şu veya bu kimseye ait olduğuna ya da şu kimseden alınıp, bu kimseye ödenmesine hükmetmek; vereceği adaletli kararla zayıfları nüfuzlulara ezdirmemek; bir evlilik bağını kaldırmak ve küçük bir yavruyu anadan ayırıp babaya veya babadan ayırıp anaya vermek; hiçbir meslekte parlamentonun ve hükümetin eylemi ve işlemlerini gerekirse iptal edip kaldırmak yetkisi yoktur!” dedikten sonra, bunun nasıl sağlanacağını şöyle:
“Sağlam ve bükülmez bir karaktere ve yürekliliğe sahip olmakla, gereken hallerde menfaat, hatta sağlığınızdan fedakârlık yapmakla mümkün olabilir!” diyerek belirtir; ardından da: “Bu saydıklarım bir insan için kolay şeyler değildir. Çok düşününüz. Eğer bütün bunları göze alamayacağınızı anlarsanız, tavsiye ederim şimdiden başka fakülteye geçiniz!” diye noktalar.
Ayrıca başka konuşmalarında da: “Hukuk ve adalet ancak bunların uğruna savaşmakla elde edilir ve hukuk devleti böyle ayakta kalır!” vurgusunu da -özellikle- öğretim yılının son dersinde dile getirdi, “kırk yıl” boyunca...
Değerli dostlar, bunca yıl sonra kendisinin bu konuşmalarını anımsatıp, sizlerle paylaşmanın nedeni son günlerde “yargıçlar”ın sık sık gündemde olmalarıdır.
Bu duruma gelmelerinin doruk noktası, “Yargıtay”, “Danıştay”, “Sayıştay” başkanlarının, bu “üç yüksek yargıç”ın, Cumhurbaşkanı ile birlikte, bayır çayır demeden dolaşırken, “Rize”ye de uğrayıp, burada “Erdoğan”ın bir tarladaki “çay toplama” gösterisine “refakat” etmelerinin, “refakatçi” olmalarının basında ve “TV”lerde yer alan şen şakrak görüntüleridir.
“Yargıçlar” bu “refakatçilik” tutkularını, Cumhurbaşkanı’nın “Kırşehir” ziyaretinde de sürdürmüşler. Dahası “Erdoğan”ın “CHP”yi hedef alan konuşmalarına alkışlarıyla katılarak bu eleştirileri “onaylamışlar”!..
Oysa, yalnız bu “üç yüksek yargıç”ın değil, çağdaş hukukun üstünlüğünü kabul etmiş bir ülkede, “tüm yargıçların görev süresince kendilerini siyasal çevreden ayırıp soyutlamaya dikkat etmeleri, gayret göstermeleri gerektiği”ni de her fırsatta ortaya koymuştu “H. Veldet Hoca”.
Ne var ki, ülkemizdeki yargıçların bu “üç yüksek yargıç”ın durumuna düşmemeleri için, yargıçların tarafsızlığına yönetimin de (iktidarın) “saygı” göstermesini üstüne basa basa vurgular... Ve noktalamaz konuşmasını; “yargıç”ın ülkemizde “katlanan” sorumluluğuna değinerek sürdürür.
Çünkü çağdaş uygarlık düzeyine erişmek ve bu ortamda yaşamamızı sürdürebilmek için, “laikliğe” ulaşan bir “Devrim” geçirmiş olan ülkemizde de bir “yargıç” yasaya göre“evrensel hak ve özgürlükleri” koruyan bir doğrultuda karar verir; işte bu kararı verirken “yargıç”ın, “Devrim”in getirdiği ilkeleri de göz önünde tutması gerektiğinin dahası zorunda olduğunun uyarısını yapar “H.V.Hoca”.
Bu, vurgulamanın anlamının ne olduğunu pek yakında açıkça gördük değerli dostlar. Bu durumu kısaca laiklik ilkesini gözetmeyen bir “yargıç”ın, Cumhuriyet’in yazarlarından “H. Çetinkaya” ve “C. Karan” hakkında “mayıs” ayında verdiği kararın nasıl “din” dayanaklı olduğunu anımsayalım.
Gazetemiz yazarı değerli hukukçu “Kemal Göktaş”ın da (29 Mayıs) konuyla ilgili makalesinde de belirttiği gibi, “Müslüman olma ölçütü”nün dikkate alındığı, buna dayanarak karar verildiği; “yargıç”ın açıkladığı “gerekçeli karar”da da açıkça net bir biçimde ortaya kondu.
Toplumun büyük çoğunluğu “Müslüman” olan bir ülkede “İslam inancı”nın önemini vurgulayan “yargıç” aldığı kararda bunu gözettiğini de açıkladı.
Bu denli “şeriat”a uygun bir karar ancak bir “Kadı” tarafından verileceğine göre, sormamız gerekenin ne olduğu belli.
Kararı veren “Kadı” mı, “Yargıç” mı? Ne dersiniz?
Not: Kaynak; H.V. Velidedeoğlu, Devirden Devire, Bilgi Yayınevi, 1975.