Yaşananlara bakılırsa, “2019 yılı”nın ilk adımlarından birini de, çarşı, pazar alışverişlerinde naylon torba yerine kullanılacak, “ ‘kenevir file torba’ için mi, yoksa ‘pamuklu file torba’ için mi atalım?” sorusunun oluşturduğu ortada...
Erdoğan bu konuyu, doğrudan kendi gündeme getirdi. Yurttaşlara “promosyon olarak ‘kenevir file torba’ dağıtılacağını” söyledi.
Oysa ülkede kenevir üretiminin, bu ihtiyacı karşılayacak düzeyde olmadığı bilinir, Erdoğan da bilir kuşkusuz; dahası kenevir üretiminin AKP iktidarı döneminde büyük ölçüde düşüş gösterdiği de. (Cumhuriyet, 12.1.2019)
Kısacası bu üretim, Türkiye’de yok denecek kertede az; ne ki Erdoğan, “31 Mart Seçimi” için yapacağı alan konuşmalarında, “kenevir file torba” dağıtmaya kararlı. Bu durumda, CHP Milletvekili O. Sarıbal’ın dediği gibi: “Kenevir ithal edilecek, böylece ithalattan yeni bir rant kapısı yaratılacak (...) yandaş firmalar kurularak yeni bir sektör inşa edecekler!”...
Demek ki, “Torba Yasalar”dan sonra, siyasi yaşamımızda, bir kez daha “torba” yer alıyor...
Görüldüğü gibi bu “özel torba” dört dörtlük bir “gündem” yarattı; doğrusu, Erdoğan’ın “danışman ordusu”nu kutlamalı (!)...
Yeni yılın (2019), bu ilk günlerinde biz “torba siyaseti” ile düşüp kalkarken Batı’nın -özellikle- “AB” ülkelerinin bu süreçteki durumuna da şöyle bir değinsek diyorum: Komşudan, Yunanistan’dan başlayalım; Başbakan Çipras’ın başı gittikçe sıkışıyor, ülkenin kuzey komşusu, adının “Kuzey Makedonya Cumhuriyeti” olarak kabul edilmesinde ısrarlı, dolaysiyle Yunanlılar buna şiddetle karşı koyuyor...
İtalyanlar, Erdoğan’a benzettikleri Başbakan Salvini’den hiç memnun değiller; peki ne bekliyorlardı ki?
Bayan Merkel, gelecek dönem siyaseti bırakacağını açıklayınca, rahatlamış gibi görünüyor...
Macron’u, Paris’in “Sarı Yelekliler”i, doğduğuna pişman etse de, Cumhurbaşkanı, derlenip toparlanmaya bakıyor.
İspanya, “Özerk Endülüs Bölgesi”nde, ayrılıkçıların kurduğu hükümetle geçinmek için uğraşıyor.
Macaristan’da, Başbakan V. Urban, Almanya’nın, “göç kabul baskısına” dayanmayı sürdürüyor.
İngiltere’ye değinmeden önce, Sudan’da “ekmek” fiyatının artışına karşı yapılan “20 gün” süren eylemlerde “40 ölü”, “Sarı Yelekliler”in, bir aylık protesto gösterilerinde, kayıbın “dört kişi” olduğu basında yer aldı...
İngiltere’ye gelince, Başbakan T. May’in, Avrupa Birliği (AB) ile vardığı “AB”den ayrılma kararını (Brexit), İngiliz Parlamentosu reddetti.
Evet değerli dostlar, bu ülkeler bu boyutta, bu içerikte olan sorularla uğraşırken “TC Devleti” de, “Kenevir File Torba” konusuyla uğraşmayı sürdürdü; böylece yeni yılın ilk ayının hemen hemen yarısını alan bu “torba gündemi” yerini ayın ikinci yarısında yer alacak “Fazıl Say Gündemi”ne bıraktı.
F. Say’ın yeni bestesi “Truva Sonatı”nı seslendirdiği, 18 Ocak’taki konserini, Erdoğan, eşi, tüm bakanları, misafiri ABD Senatörü ile birlikte izledi; konser sonunda da sahneye çıkıp, F. Say’ı kutladı; böylece yine günler sürecek bir gündem oluşacaktı, oluştu...
F. Say, Erdoğan’ın bu denli “iltifatına mazhar olurken”, Erdoğan’ın şikâyeti üzerine mahkemelik olan yılların oyuncusu iki tiyatro sanatçımız da, karakolda imza vermeyi sürdürüyorlardı, “kaçmadık, buradayız” anlamında...
Değerli dostlar -olumlu ya da olumsuz- tüm bu olan bitenlerle, Erdoğan, her gün, “24 saat” gündemde olmuyor mu? Şurada ne kaldı seçimlere...
Ne ki insan, hiç olmazsa şu son tartışmada -kenarından köşesinden olsa da- “kültürel bağlam”da bir konuya dokunulsa, özgürce bir görüş alışverişi yapılabilse, diye beklemekten kendini alamıyor.
Bu beklentinin, bu yönetim sürecinde olamayacağını, Cumhuriyet’teki bir haber anımsattı. (20.1.2018)
Afganistan’da, “Hizbi İslam Hareketi”nin Lideri Gulbeddin Hikmetyar, ülkede yapılacak “Devlet Başkanı” seçimi için adaymış; bilmem anımsanır mı, kendisinin Afgan çöllerindeki, onca “Buda” heykelini yıktırması; ayrıca 1985 yılında ülkemize geldiğinde, “genç Erdoğan” ile çektirdiği o ünlü resmi, kendisinden “feyz” alışı...