“14 Mayıs” günü Filistinlilere, İsrail askerlerinin yaptığı insanlık dışı saldırıyı TV’de isyanla izlerken, bir ara “31 yıl” önceye gittim; 1987’nin Aralık ayıydı, ekranda yine Gazze ve Şeria’daki gençlerin bağımsızlık ve özgürlük için yaptıkları başkaldırışı, İsrail askerleri yağdırdıkları kurşun yağmuruyla durdurmaya çalışıyorlar, gençler ya kıvrılıp, bükülüp ya da sırtüstü yere düşüyorlardı; böyle yere düşürülmüş bir gencin kollarına bacaklarına taşla vura vura kemiklerini kırmaya başlamıştı İsrail askerleri. Milyonlarca insan bu görüntüyü izliyordu TV’lerde; 31 yıl sonra bugün de ne yazık ki öyle.
Bu yazıyı yazarken ölen Filistinlilerin sayısı “62”yi bulmuş, yaralılar da “2000”e yaklaşmıştı. Anımsanacağı gibi, “yüz yıl” öncesinde başlatıldı bu tür “katliamlar”a yol açacak olan, yeni “sınırlar”, yeni düzenlemeler.
“Birinci Dünya Savaşı” sonunda (1918) “Osmanlı Devleti” de, yenilenler arasında olduğundan -sınırları içindeki- Filistin’i, dönem emperyalizminin başı İngiltere koruması (Manda yönetimi) altına aldı. Böylece “Filistin Arap” halkına karşı, günümüze dek uzanacak insanlık dışı saldırılara neden olacak bir düzenin, Filistin’de kurulması için gereken ilk adım atılmış oluyordu.
Ve yine anımsanacağı gibi, “İkinci Dünya Savaşı”nın bitiminden üç yıl sonra -İngiltere’nin etkisiyle-Birleşmiş Milletler Genel Kurulu, Filistin’in gerçek sahibi Arap halkının hakkını görmezden gelip, “9 Nisan 1948” günü, Filistin’de “İsrail Devleti”nin kuruluşunu yasallaştırdı...
Bu sonuçtan sonra, İngiltere yüz yıllarca yaptığı dünya jandarmalığını, “emperyalizm” temsilciliğini, “ABD”ye, dolaysiyle “ABD Emperyalizmi”ne bıraktı.
Ve değerli dostlar, bu “9 Nisan” kuruluş gününün, “70 yıl” önce İsrail’de nasıl kutlandığını, ünlü yazar Arthur Koestler: “O gün İsrai’in, bir milis örgütü olan, Irgun Zwei Leumi, iki yüz elli kadın, erkek ve çocuğu öldürüp, cesetlerini de parçaladı!” diyerek dile getirir(*); parçalanan bu çocuklar arasında, hafta başında, “14 Mayıs” günü Filistinli gençler ABD’yi protesto ederken, İsrail askerlerinin kurşunlarıyla ölen, “8 aylık Leyla Bebek” gibi bebeler de vardı kuşkusuz.
Yine o yıllarda, ABD’ye iyice sırtını dayayan İsrail, Filistin Arap halkını, işgal ettiği topraklardan sürüp çıkarmak istiyordu; bu amaçla kullandığı insanlık dışı yöntemleri, kanlı saldırıları için, geçen yüzyılın ünlü İngiliz tarihçisi, Prof. Arnold Toynbee: “...bu saldırıların ahlaki sorumluluk bakımından Nazi cinayetlerini gölgede bıraktığını” vurgulaması, uzun süre basının gündeminde olmuştu. Ve bu günde, İsrail’in, “Filistin” bağlamında sürdürdüğü bu tutumundan dolayı, ABD’deki kimi Museviler, hafta başında Washington’da yaptıkları eylemle İsrail’i kınadılar, eleştirdiler; tıpkı, 1952 yılında Filistin’e yerleşen Yahudiler’den birinin, dönemin bir İsrail gazetesine gönderdiği ünlü mektubunda dile getirdiği itiraflar gibi!
Şöyle diyordu: “Olup bitenleri size ancak, biz Filistin’de yerleşmiş olan eski Yahudiler anlatabiliriz; savaşın tanıkları olarak.
Yahudilerin, Arapları köylerinden, şehirlerinden ayrılmaya zorladığını, ancak biz söyleyebiliriz size. Bazıları silah kuvvetiyle uzaklaştırıldı; bazılarını da aldatarak yalanla boş vaatlerle kandırarak topraklarından ayırdık; Arapların bu şekilde terk ettikleri yerlere örnek olarak Yafa’yı, Akra’yı gösterebiliriz.
Bu topraklar üzerinde 1300 yıl yaşamış Arap halkı var. Şimdi biz geldik; bu Arapları göçmenler haline getirdik!”
Uzun mektuptan yazılan bu kısa alıntı bile yeter, artar, “Filistin Arap” halkına yıllarca yaşatılan, yaşatılmakta olanların ne denli “insanlık dışı” olduğuna... Hele, sekiz aylık “Leyla Bebek”, İsrail askerlerinin kurşunlarıyla öldürülürken, aynı yerde aynı anda, ABD Başkanı’nın kızı “İvanka”nın, bu katiller için kadeh kaldırmasının da...
(*) Enver Abdal Malik, “Çağdaş Arap Düşüncesi-Bağımsızlık Sosyalizm”, Türkçesi: A. Cemgil.