Sevgili okurlarım, izninizle bugün konser izlenimi yazmıyorum.

Kendimi bir kez daha siz okurlarıma tanıtayım: Ben Boğaziçi Üniversitesi’nin emekli öğretim üyesi, 23 yıl boyunca Albert Long Hall konserlerinin organizatörü ve Cumhuriyet gazetesinin tam 30 yıllık köşe yazarı, sayısı 26 bulan kitabın sahibiyim. Konum dar bir alanı kapsar: klasik müzik yazarım. Klasik konserleri izlerim, onlar hakkında tatlı sert eleştiriler yaparım. O konsere gitmiş kişiler kadar gitmemiş kişinin de bilgilenmesini isterim. Müzik tarihinde bestecinin yerini ve o dinletideki yorumcuları, bazen konser salonlarını, bazen da dinleyicilerin davranışlarını anlatmaya çalışırım. Hiçbir zaman kırıcı bir eleştiri yazdığımı anımsamıyorum.

Evet, bugünkü yazımda ne bir konser eleştireceğim ne de bir besteci anlatacağım. Türkiye’de, İstanbul’da yaşayan bir yazar olarak kalemim beni son üç günden bu yana yaşadığımız coşkuyu anlatmaya yönlendirdi. Pazar günü oy kuyruğunda bir saatten fazla bekledim. Değneğine dayanmış yaşlılar, tekerlekli sandalyede getirilen hastalar, yaşamında ilk kez oy kullanacak olan ve bu yöneticilerden başkasını tanımamış olan gençler de vardı kuyrukta. Her kesim ne kadar aydın düşüncelere, ne kadar açık görüşlere sahipti! Onları dinlemek çok öğreticiydi. O bir saat içinde ne çok şey öğrendim, adeta aydın Türkiye’yi yakından tanıdım.

ALBERT LONG HALL KONSERLERİ

Emekli öğretim üyeleri ve eski mezunlar 2021’den beri, halen Boğaziçi Üniversitesi’nin kapısından giremiyorlar.

Onlar ki Prof. Dr. Oya Başak, Prof. Dr. Cevza Sevgen ve Prof. Dr. Alpar Sevgen gibi nice değerli profesör. Yakın zamanda Zeynep Oral’ın başkanlığındaki Pen Dünya Yazarlar Birliği, Boğaziçi hocalarının bu direnişine “Duygu Asena Ödülü” vermişti. Ne yazık ki halen okula ne emekli hocalar ne de mezunlar girebiliyor.

Prof. Dr. Üstün Ergüder’in rektörlüğü sırasında başladığımız Albert Long Hall (ALH) konserleri 23 yıl devam etmişti. Üstün hoca yıllar boyu atıl duran orgu tamir ettirdi. İstanbul’un en güzel akustikli salonlarından biri olan ALH’deki sandalyeleri yeniledi. Oya Başak sponsorları bulmamıza önayak oldu. 

Bu konserlerde nice dünya ünlüsü sanatçıyı ağırladık: Martha Argerich, Alfred Brendel, Khatia Buniatisvilli, Shlomo Mintz, gibi. ALH’de çaldığında çok genç olan sanatçıları sonradan dünyanın zirvesinde bulmak da kıvanç kaynağımız oldu.

Konserler için hazırladığımız program notlarıyla izleyici yetiştirmek amacını da güdüyorduk. Huzurevinden otobüs tutarak gelen dinleyicilerimiz vardı. Evet şimdi kapısından giremediğimiz Boğaziçi Üniversitesi’ndeki Albert Long Hall, o zamanlar İstanbul’un bir sanat durağı olmuştu. Umarım yeni esen sevinç rüzgârıyla sevgili okulumuza da yeniden kavuşuruz.