Seyircisiz bir maçla kapatmıştı 26. haftayı Galatasaray. Pek göz dolduramadığı, taraftarının itici gücünü özlediği bir Beşiktaş maçıyla… Çaykur Rizespor karşısında o futbolunu bile özletiyor. Hatta G.Saray adına sadece seyircisiz değil futbolsuz bir maç bu. Çaykur Rizespor’un alan savunması ve disiplinli bir kontratak taktiğine yönelik futbolu karşısında daha 45. saniyede gafil avlanacaklar hatta Muslera olmasa… Muslera olmasa… Belki de sezonun başından beri tekrarlanan bu iki kelime bu maçta G.Saray’ın yüzleşeceği bir kâbusa dönüşecek birazdan.

Ama bunu bir kenara koyarsak, o kadar çabasız, o kadar tepkisiz ki Sarı-Kırmızılılar; Rizespor’un vasatın biraz üzerindeki oyunu ve sert futbolu buna eklenince, maça hakim olan taraf ev sahibi oluyor doğal olarak. Belki ateşlenebilir bir futbol diye düşünebilirsiniz. Ancak öyle bir itici güç yok sahada. Olan tek güç Muslera da 14. dakikada net gol pozisyonunu engellemeye çalışırken maçı da sezonu da kapatıyor. Onunla beraber G.Saray, oyunun fişini tamamen çekiyor. 14 dakika duran maç başladığında gelen ilk ciddi karar, Rizespor lehine verilen biraz da tartışmalı bir penaltı oluyor. Okan kurtarıyor kurtarmasına ama pozisyonu takip eden Skoda, kaçırdığı golü 42. dakikada tamamlıyor. Bu aksiyona bir reaksiyon? Yok… Hatta ilk bilgilere göre sağ ayak tibia ve fibula kemikleri kırılan Nando’nun şerefine gösterilen bir çaba bile yok. Futbolcuların yapmadığını oyun sistemini de ve oyuncularını değiştirerek Fatih Terim yapmaya çalışıyor. Sahaya yansıyan sonuç, G.Saray adına hafif bir hareketlenme ama Rizespor, maçın başından beri sürdürdüğü ısrarından vazgeçmiyor. Güzel bir futbol olmayabilir oynadıkları ama hedefe yönelikler. Nitekim 53. dakikada Tunay’la 2. golü imzalıyorlar. Özetle 5 maçını kazanamamış Rizespor için pozitif, son 10 maçını kaybetmemiş G.Saray için de negatif bir ‘kırılma noktası’ oluyor… G.Saray’ın tüm ‘kırıkları’ içerisinde en vahimiyse şampiyonluk umutlarını param parça etmesi oluyor...