Üçünü birbirinden ayırdığım yok. Elbette yok. Yiğitliklerine şapka, aynı güneşin altında çamaşır kurutuyor olmaktan bile kendime övünç payı çıkarırım.
Yine de içlerinden birinden söz edeceğim. Esra Mungan’dan… Üç “terörist” akademisyen içinde iyi, hatta çok iyi tanıdığım Esra Mungan’dan…
Öteki ikisiyle galiba tanışmadım. Belki Kıvanç Ersoy’la bir selamlaşmamız oldu ama emin değilim. (Yine de Esra Mungan üstüne yazdıklarımın özel olmayanlarını kendileri için de yazdığımdan kuşkuları olmasın.)
Oysa Esra Mungan öyle değil. O benim arkadaşım, yakınım. Benim kadim, Oya Baydar’ın en kadim arkadaşı Gençay Gürsoy’un eşi. O açıdan bakıldığında Esra Mungan bizim gelin.
Türkiye Cumhuriyeti devletinin yargı erki bizim gelini “Terör örgütü propagandası yaptığı”nı iddia edip yargılamaya karar verdi. Yargılamakla yetinmedi tutuklu yargılanmasını münasip gördü.
Buyur burdan yak…
Esra Mungan ve terörü övmek öyle mi?
İri kara gözlerini kocaman açıp “reddiyesini” heyecanla dillendirdiğini görür ve duyar gibiyim.

***

Çocukluğunu Almanya’da Ruhr bölgesinde yaşadı. Yüksek lisansını Amerika’da yaptı… Türkiye’ye dönüp, Gençay Gürsoy’la evlenip bizim takıma katıldığında henüz acemiydi. Konuşmaktan çok dinlemeyi yeğler gibiydi.
Eh, gelin dediğin de çok dinler, az konuşur değil mi?
Ne bilelim, hep öyle kalacak sandık.
Öyle kalmadı.
Anlaşılan Almanya’da aldığı temel eğitim, sonraki eğitim basamaklarındaki başarısı ona sistemli, çabuk ve sağlam öğrenme yetisi kazandırmıştı. Buna bizi yoran enerjisi ve bizi sollayan öğrenme tutkusu eşlik etti. Biz Kürt sorunu üstüne ince ağır ahkâm keserken, o Kürtçe kursuna yazıldı.
Kürt illerindeki açık ve ağır insan hakkı ihlallerine duraksamaksızın karşı çıkma kararlılığı ile şiddetin her türlüsünü duraksamaksızın reddetme ilkeselliği onda hep at başı yürüdü.
Ve şimdi onu iki akademisyen arkadaşıyla birlikte terör örgütünü, dolayısıyla terörü övdüğü iddiasıyla tutukladılar.
Acaba tutuklama isteyen savcı ile tutuklama kararı veren yargıç, Esra Mungan ve iki akademisyen arkadaşının terör üstüne, siyasal mücadelede yöntem olarak şiddeti benimseme üstüne düşündüklerini, söylediklerini yazıp çizdiklerini biraaaaaaazcık olsun araştırma çabası göstermişler midir?
Kimse bana, “Savcı ve yargıçlar kişiler üstüne öyle araştırma yapmaz, sadece ortadaki somut kanıtları objektif olarak değerlendirirler” diye temel hukuk ilkesini hatırlatmaya kalkmasın.
Eğer savcı ve yargıç sahiden niyet okumadı, sadece “Akademisyenlerin barış bildirisi” denen metni ele aldılarsa durum iyiden iyiye trajikomik düzeye sıçradı demektir.
O bildiriyi imzalayanlara hukuk eğitimi almış herkes alkış tutar. (Bildiğim kadarıyla savcı ve yargıçlar da hukuk eğitimi alırlar. Yoksa yanılıyor muyum?)

*** 

Bizim gelinle en son tutuklanmasından iki gün önce onların evinde bir araya geldik. Savcının soruşturma açtığını biliyorduk ama ifadeye çağıracağını, ardından tutuklanmasını isteyeceğini ve sulh ceza yargıcının da tutuklayacağını elbette bilmiyorduk.
Bende hiç olmayan, onda ise aşırı ölçülerdeki çalışma disipliniyle ev sahibi olduğu buluşmaya üniversitedeki işini bitirdikten sonra, yani geç geldi.
Dilim kopsun, aklımca ona takıldım:
-Ne o, denetimli serbestlikten yararlanıp mı geldin eve...
İki gün sonra tutuklandı. Denetimli serbestlik şakasına attığı hilesiz kahkaha hâlâ belleğimde.
Ben bizim gelini şimdiden özlemeye başladım galiba…