O neydi o öyle?
Milletçe soluğumuzu tuttuk ve papatya falı açtık:
-Obama, Tayyip Erdoğan’la görüşecek… Obama, Tayyip Erdoğan’la görüşmeyecek…. Görüşecek… Görüşmeyecek… Görüşecek…
Sonunda görüştü. Hem de tam elli dakika.
AKP’nin düdüğünü çalan ve sadece o düdüğü çalan ve sadece o düdüğü çalmayı bilen gazetemsi, televizyonumsu medyada bir sevinç, bir sevinç…
Meğer çok korkarlarmış. “Ya görüşmezse” diye tırnak kemirip yürek hoplatırlarmış.
O yüzden gazetemsilerinde görüşme fotoğrafını çarşaf çarşaf; televizyonum sularında tekrar tekrar yayımladılar.

***

Muhalif ya da muhalefetimtrak medyanın hali de bir başka yürekler acısıydı. Son dakikaya kadar kahramanca(!) direndiler:
Görüşmeyecek…. Herkesin katıldığı toplantı sırasında geçerken bir sırtını okşar belki, o kadar… Yok yok Washington’ı en iyi bilen, bilmem ne konseyinin başkan yardımcısının görümcesinin eltisi söyledi, görüşmeyeceklermiş… Kesin bilgi: Görüşme yok… Şey, görüşme ihtimali belirdi ama kesinleşmedi ki, valla kesinleşmedi…
Sonunda görüştüler. Hem de tam elli dakika.
Peki ne görüşüldü. Özellikle Obama “O”na ne dedi, “O” Obama’ya ne cevap verdi?
Gazetelerde birkaç bilgi kırıntısı var. Anlaşılan Obama tatlı sert fırça atmış, basın ve düşünce özgürlüğünün önemine ve değerine işaret etmiş. Ama besbelli ki “stratejik partner”ini üzecek, alınganlığına yol açacak, hırpalayacak cümleler kurmamaya özen göstermiş….
Yani Ortadoğu ABD’nin öngördüğü biçimde ve yönde yeniden düzenlenirken bunu Türkiye’siz yapamayacağını ya da Türkiye ile daha kolay yapacağını bilen bir ABD başkanından bekleneni yapmış…

***

Belki Obama başka şeyler de söylemiştir: Cumhurumun başkanı da bir şeyler söylemiştir ama valla haberleri ayrıntılı okumadım; şöyle bir göz atıp geçtim.
Madem gazetecilik yapıyorum ilgilenmem lazım. Ama meslek gereklerine boş verdim ve ilgilenmedim…
Çünkü canımı sıkıyor; çünkü öfke basıyor…
Cumhurumun başkanı Erdoğan’ın ABD’ye gidişinden günler önce başlayan, orada iken doruğuna çıkan “Görüşecek mi, görüşmeyecek mi” histerisini onur kırıcı buluyorum.
Kıdemli Tırmık okurları bilir milliyetçilik de, ulusalcılık da bana pek uzak. O yüzden onur kırıcı bulmamın “milli hisler”le ilgisi yok.
Ama Türkiye’de demokrasiyi, adaleti, özgürlükleri, laikliği, eşit haklı yurttaşlığı savunanların Obama’ya bal gibi umut hatta bel bağlamışlıkları anlamına gelen bu “Görüşmeyecek… Kabul etmeyecek… Burnunu sürtecek” beklentisinin onur kırıcı olduğuna da kuşkum yok…
O yüzden “Obama ile Tayyip Erdoğan 50 dakika görüştüler” haberini okuyunca neredeyse sevindim….
Eğer Tayyip Erdoğan’da somutlanan zihniyet ile mücadele edilecek ve o zihniyet yenilecek, ülkenin üstünden gölgesi bile kazınacaksa bunu Obamagiller, AB tepeleri filan yapmayacak; biz yapacağız.
Yapamazsak kendimize kızalım, kendimizi kınayalım.