Sezon başından beri; lig, kupa Avrupa dahil, ilk kez bir takım kimliğinde oynadılar. İlk kez bu kadar yardımlaştılar, ilk kez topu bu kadar ‘dikine’ kullandılar... Ve ilk kez bu kadar şut atıp, bu kadar golü bir arada gördüler. Evet, Galatasaray çok uzun bir zamandan sonra, “Galatasaray” gibiydi dün akşam. Camia üzülsün mü, sevinsin mi bilemedik, ama Antalyaspor karşısındaki görüntü buydu; özellikle de 70’li dakikalara kadar, “Neredeydiniz be kardeşim” dedirttiler. Gerçi Antalyaspor’un direnemediğine dikkat çekmekte fayda var, ancak uzun zamandır görülmeyen ‘istenç’ galiba dün geceki galibiyetin sırrıydı. Örneğin, Taylan Antalya’nın katılımı hem dinamizm getirmiş takıma hem yan pasgeri pas hastalığı sona ermiş. Direkt gole gidebiliyor; penaltıda sahnedeydi, 3. golde vuruşu yaptı (Celutska’ya çarpıp gol oldu) ve maçın sonucunu tayin eden golü attı. Bunca zamandır, Selçuk’un ‘bitik’ futboluna alışan Galatasaray aliesine umut verdi bu genç insan. Taylan’a bir de ‘çok koşan’ Ömer eklenince, Seri’nin hız kattığı, Lemina’nın da oyun kuruculuk görevini üstlendiği orta saha maça damgasını vurdu. Merkez işleyince Falcao’ya da golleri atmak kaldı. Her ne kadar attığından fazlasını kaçırdıysa da Kolombiyalı golcü, eğer böyle istekli oynayacaksa, “değişim”e uğrayacak 2020 takımında ‘iş’ yapar. Bu sezon çokça eleştirdiğimiz savunmaya ikinci yarının sonları hariç pek iş düşmedi, ancak Marcao’nun attığı hücum başlangıcı paslarla, Mariano’nun takımdaki ilk sezonunu anımsatan bindirmeleriyle, içeri kestiği toplar, “Acaba gitmese mi” dedirtmiştir tribünlere emin olun! Donk garantici, Nagatomo kötüydü, keza geçiş futboluna katkı sunmasına rağmen ağır çekim oynayan Feghouli gibi. Evet, Galatasaray kabus gibi çökün ilk yarıyı galibiyetle hem de sezonun en farklı skoru ile noktaladı; bu takım eğer böyle oynarsa, 8 puan da kapanır 18 de miti gerçek olabilir, ama Sarı-Kırmızılı takımın kurmayları bilmeli ki, ligdeki en az 8-9 takım Antalyaspor gibi, yağmuru görünce eriyen ekipler değil.