Geçmişte yurtdışında, ilk kez gittiğimiz Avusturya’da sezon başı kampında takımımı hazırlıyorum! Augsburg yakınlarında bir yer ve aynı zamanda bir İngiliz takımı Aston Villa da orada. Bulunduğumuz süreçte futbolcularım, bizler ve hatta yöneticilerimize iyi örnek olma yolunda hatırlatmalarım oluyor. Bir kişi devamlı antrenmanlarımı izliyor ve daha sonra bir genç çocuğu teke tek teknik çalışmaya alıyordu! Sonuçta gerçeği öğrendim. Kendisi teknik direktör olup oğlunu geliştirmek için çalıştırdığını söylemişti. O zaman bir anda Avrupa’nın “vals yaparcasına” yumuşaklıktaki estetik futbolunun dibe vuran nedenini sordum meslektaşıma. Yanıt çok değişikti. Ferdi spora önem verdiklerini ve özellikle kış sporlarının ülke organizasyonlarında geçerli olduğunu söyledi. Futbolcularıma sakin, örnek ve terbiyeli olma yolunda verdiğim konferans sonucu her şey çok güzeldi, bir sonraki sezonda da diğer takımlarımızla orada olduk. Sahalar, hakemler, özel maç trafiği o kadar özenle hazırdı ki bizler sadece centilmenliklerine hayranlık duyduk. Yıllar sonra kıpırdanan ve geliştiğini gördüğüm Avusturya futbolu bizim liglerimizde Veli Kavlak ve birkaç arkadaşıyla göründü! Şimdi yeni sezona hazırlanan Trabzonspor, Beşiktaş, Galatasaray, Fenerbahçe hazırlık kamplarının bir kısmını orada gerçekleştirdi.
Takımların sezon başı karşılaşmaları ve sonuçları önemli değildir. Uyum ve taktik becerileri, fizik kalitelerinin gelişmesi, takım olma yolundaki mental çalışmalardır. Ancak bizim aynı zamanda yurtdışında bir misyonumuz vardır kafileler olarak. İyi intibalar, temsil centilmenliği dikkat çeker! Son bir iki gündür tuhaf görüntüler hiç hoş olmadı. Oyun esnasında sahaya girip rakip oyuncuya mani olmaya çalışan sivil, deneyimli milli futbolcumuzun kavga içinde olması ve koridorda devam ettirmesi, bir bayan izleyicinin protesto sözlerine gereksiz agresif tutum çok kötü oldu! Bu arada Mesut Özil’e de saldırı imajımızı zedelemez umarım!
Spor ve özellikle en güçlü organizasyonu olan futbol aynı anda her yere anında ulaşan yapısıyla bizleri işin içinde tutarak kurumsal sorumluluğumuzu daha da çok arttırmıştır. Ancak bu işe hasbelkader giren veya kötü örnekleri sunmaya hazır karakterlerin patlaması çılgınca yayılıp bir anda sadece başlıklarıyla yeterli dahi olabiliyor!
Efelik, kabadayılık, haykırmak, tehditle değil; nezaket, iyi örnek olmak ve sevgi ile kuralları zedelemeden hatırlanacak imajlara ihtiyaç vardır. Her haliyle daha çok insanın da olduğu küremiz doğal olarak ihtiyaçlara cevap veremez bir sürece girse de geçmişteki iyi ve yokluk örnekleri unutulmamalı. Spor, sanat, medya ve eğitim gelecek tüm kötülüklerin önünü kesebilecek tek önemli şanslardır. Sadece kendi egosu için yaşayan yapıların ötekilerce yani olanları izleyen insanlarca alkışlanması fanatizmle izah edilemez! İyi olmak zordur! Kötü olmak ise kolay ve bir anlıktır! Biri zaman, eğitim ve sabır ister; öteki ise anlık ve kontrolsüzlük demektir. Sonuçta her başarı alkış ister! Sadece benim taraf olduğum kazansın da nasıl kazanırsa kazansın diye düşünüyorsanız futbolu izlemeyin! Zevk alamaz ve sanatsal yanını değerlendirmeden yoksunsunuz demektir. Bu başarıyı gerçekleştiren değerleri unutturmak boşunadır. Kralın çocuğu olmak ve taçlanmak bir gelenek ise onların hataları ne kadar zarar veya başarıları ne kadar uygar olur farkını iyi çözümlemek gereklidir. Hepimiz, örnek olmak ve kötülükleri aşmak saha içi ve dışı takdir edilmek sürecindeyiz. Bizden sonra gelen nesil dikkatle bizi izlemekte unutmayalım. Biraz fazla sorumluluk tek çözüm gerçeğidir!