Bu ülkede en çok horlanan ve kendini sporun içinde var eden gerçek futbol olmuştur. “Acaba neden” diye düşünmeye gerek yok. Çünkü insanın mayasında olan kendini ifade ve aidiyet gerçeği burada daha çok gelişme şansı bulmuştur. Geçmişte amatör olarak sürdürülen bu rekabetin bu kadar gelişmesi sonunda da “endüstriyel” olması ekonomik bir tercih olarak bizlere dayatılma gerçeğinde, kazanç ve para vardır! Forma aşkı ile başlayan rekabet ve buna uygun giden düzenlemelerin büyük kulüpler, ilgi sonucu uluslararası federasyonlar ve işini iyi yapan yetenekli gençlerin sürükleyip yıldızlaştığı ortamlar yaratmıştır. Bugün insanı esas alan yıldızlaşan futbolcu örnekleri takım oyununa baskılanınca, kulüpler büyük paraların döndüğü kar amaçlı şirketlere dönüşmüş ve rekabet farklı boyuta gelmiştir.

TOPU ALGI İLE OYNAYANLAR

Geçmişte teknik; yani topu daha iyi kullanan zarif yapıları ile sahada ilah gibi sevilen futbolcuların yerini şimdi takım oyunu bütünlüğü ile farklı futbol kuralları ile oyunu yöneten ve topu algı ile oynayan saha içi ve dışı çokluklu taraftarlar, baskıcı sosyolojik topluluklar yaratılmıştır. Bu bir süreçtir. Ama gerçeğin oluşumunda geçmişte şans ve beceri ile örtüşen gelişmeler hatalar şimdi kabul görmemektedir!

Artık futbol sahada tek olan topa sahip olma ve kalelere atılan gollere kadar farklılaşmıştır. Özellikle son zamanlarda mücadeleye “hile katan” sahte pozisyon darbeleri ile çirkinleşen ve izleyenleri üzen; ama yine de sahte görüntüler veren boyutuyla düşündürücüdür.

Bunun önlenmesi adına teknolojinin VAR uygulaması sahada maçı yöneten hakemleri işin doğallığından koparıp aklından geçen kararı uygulama şekline dönüşmesine neden olmuştur!

Artık benim ve öncekilerin oynadığı bir oyun değildir futbol! Bu durumun kökeninde çok büyük gelir elde edenlerin ve onları  yönetenlerin mal oluşları ve çokluğu yatmaktadır. Pasta büyümüş ve naklen görsel yayınlar da devreye girince rekabetin kuralları, centilmenliği aşan süreci başlamıştır. Yeni bir sınıf doğmuştur futbolda! Amatörlük neredeyse yoktur. Sokak aralarından sağlığa aykırı betonların üstüne yayılan halılarda oynanan ilgi sonuçta eğitimi kendi çevresine uzanan ahtapotun kolları ile sağlayanların doyumsuzluğu ile bilimsel ve duygusal temsil yanı zedelenmiştir futbolun.

Küçük bir örnek vereyim. Ben Milli Takımlara teknik adam olduğumda iki önemli şey istenmişti!

1- Şeref tribününü selamlayan onbir.

2- Formalara sahip çıkmak!

Yoksa şahsen ödemek zorunda kalacaktık.

Gel gör ki 9 maç gol yemeyen takım beni 48 saat A Milli Takıma hoca yaparken federasyon yıkıldı ve bugün formalar artık tribünlere hediye olarak dağıtılıyor!

Şu aralar pandemi nedeniyle evden gece yarıları izlenen futbol adına yaygara ve kapışmaların ayıbı benim dahi ekranı karartmama nedendir! Acaba geçmişte futbola kızan büyüklerimiz bu gidişle daha mı çok hatırlanacak?