Orta Asya’da “tepük” diye oynanan bir oyun İngiltere’de mahalle aralarında ve daha sonra da kulüp adıyla oluşan kuruluşlarla rekabete dönüşmüştür. Daha sonraki sevgi ve ilgi kurallarla kurumlar doğurmuş, sonuçta uluslararası rekabete kadar gelişerek “endüstriyel yapıya” evrilmiştir. İnsanın izleyen olarak artan ilgisi, işin maddi yanına yansıyınca, futbol oynamak profesyonel meslek olmuştur. Bu durum daha iyi olmak adına bilimsel kadrolaşma ile insan organizmasını, yaratıcılığını verimli hale getirmek için teknik adamlık ve yöneticilik gerçeğini doğurmuştur. Geçmişte “Batı'nın oyunu” olarak dışlasak da işgal döneminde gençlerimizin rekabet ve kendimizi kanıtlama boyutunda, spor anlamında karşılaşmalarla sahne almışızdır.

SABIR VE ZAMAN TACA ATILDI

Futbol ülkemizde çok sevilmektedir. 3 büyüklerin lokomotif olduğu lig önce mahalli, sonra da Milli Lig olarak bugünkü rekabet düzeyine kadar uzanmıştır. Ama yine de eksik kalmıştır. Özellikle gelinen ortamda korona nedeniyle boş tribünlere oynansa da, adına yapılan sanal ve algı kavgası öne geçmiştir! Şimdilik kimse şikâyetçi değildir. Zira gelire dayalı ve kitleye ulaşma, artık görsel hatta işitsel olmanın ötesinde “canlı pazarı” yaratan yayıncılık doğurmuştur. Geçmişte teknik adam ve yardımcısı sayısal olarak yeterli iken, artık piyasa yapısı değişince ihtiyaç ve hizmet edenlerin sahadan kopunca, kenara taşınmasına çare olsun diyen lobiler var! Empati geçerli değil. İşler iyi ise başka, kötü olursa kimi kelleler yine kopartılır oldu. Bilgi, emek hırsızlığı çoğaldı. Hâl böyle olunca sabır ve zaman taca atıldı! Kulüpler kulübede dolu dolu iken neredeyse her 90 dakika sonucunda yeni futbolcu ve hoca namzedine itildi. Hatta çok başarılı olmak da bazen oyunu bozar oldu. Üzülerek yazıyorum ama “Tehlikenin kimse farkında değil!” Erozyona uğrayan sportif ahlak baskıcı bir tarz ile sadece beklenen kazanma adına yönlendiriliyor. İşte sporun zeki, çevik ve ahlaklı yanı böylece saha dışına çıkıyor! Düdük çalanlar artık profesyonel ama sürekli kritik kararları VAR ile paylaşıyor

SIRAT KÖPRÜSÜNDEYİZ

Yarım asır sadece teknik adam olarak tek başıma başarıyla hizmet verdiğim ortama, futbolcu olarak eklediğim gençler, takımlar ortada! Sonuçta sadece sağlığımı(!) korumak adına yaptığım samimi hizmette çok başarılı olunca birçok kimsenin hak etmediği yerde bulunduğunu gördüm. Başarıya tahammülü olmayan iyi ve sevilen futbolcu olmanın iz düşümü sandılar teknik adamlığı! İşte o zaman batışa geçtik. Yasak olsa da oyuncu pazarlayan teknik adamlar, teknik adam ve başkanlık yapan menajerler piyasada cirit atınca, ekranlar yalan yanlış bir takım yönlendirmelerle bizlere yenilik olarak servis ediliyor! Çünkü taraftar sadece bir şeye takılmış. Kazan da nasıl kazanırsan kazan! Böyle giderse, korona ortadan kalksa da tribünler birgün gelir boşalır. Bu ise futbol değil “ayak topuna” dahi ihanet olur. Futbolun sırat köprüsündeyiz dikkat edelim!