Enflasyon sözcüğünün anlamını, nereden geldiğini ve kökenini bulmak için Türk Dil Kurumu’nun sözlüklerine başvurdum. Büyük Türkçe Sözlük’teki anlatıma göre:

Enflasyon:

1. (Ekonomi) Para şişkinliği.

2. (Mecazi) Gereğinden fazla artış, şişkinlik.

3. (Halk dili) Pahalılık:

Bu sözcüğün “mecazi” (metafor) anlamlarda da kullanıldığına ilişkin örnek, yazar Haldun Taner’den (1915 -1986 öykü, tiyatro yazarı) alınmış:

“Hasılı orada da bizdeki gibi bir armağan enflasyonu var. (H. Taner.)”

Bize göre, bu tek cümlelik örnek, enflasyon sözcüğünün “ekonominin” tekelinde olmadığı anlamına geliyor.

Buna göre bir toplum, “ekonomik enflasyon” baskısı altında olacağı gibi, aşırı nüfus artışından kaynaklanan “insan kalabalığının” oluşturduğu “insan enflasyonu”nun baskısı altında da kalabilir.

Ayrıca başka kaynaklarda “enflasyon”un Latince kökenli bir sözcük olduğu ve “şişkinlik” anlamına geldiği aktarılmaktadır.

Enflasyon sözcüğü, günlük yaşamda, “genel fiyat düzeyinin devamlı artması ve para değerinin düşmesi” anlamında kullanılmaktadır.

“Toplam mal ve hizmet arzının toplam talebi karşılayamaması, enflasyonun en önemli özelliğidir. Ekonomide söz konusu olan enflasyon tipleri; harcamaların toplam üretim miktarını aşmasıyla oluşan talep enflasyonu ve maliyet şişmelerinin ürün fiyatlarındaki artışına neden olan maliyet enflasyonudur.”

Bir ekonomi terimi olarak dilimize yerleştirilen “enflasyon” sözcüğünün, dengeleri bozan “aşırı şişkinlik”, “aşırı çoğalmak” anlamında da kullanılabileceği kanısındayız.

Bu nedenle toplumlardaki dengesiz ve aşırı nüfus artışlarından oluşan insan kalabalığının, “insan enflasyonu” deyimi ile anlatılabileceği görüşündeyiz.

“İnsan enflasyonu” ile “işsiz enflasyonu” yapışık ikizlerdir.

Yukarıya aldığımız sayıların, dünya genelindeki ve Türkiye’deki nüfus artışının “dengesiz” olarak geliştiğini göstermektedir.

Dengesiz gelişen nüfus artışının ise dünyada ve toplumlarda “insan enflasyonu” oluşturduğu görüşündeyiz.