Maymunun, iki ayağının üzerinde durmayı öğrenmesi için milyonlarca yıl geçmesi gerekmiş.

Başvuru kaynaklarında, “ilk insansı varlık” nasıl ortaya çıkmış anlatılmakta:

“Çağdaş insanın ve diğer insansı maymunların ilk ortak atası kabul edilen iki ayak üzerinde duran ve gözleri ileri bakan canlının bundan yaklaşık 6.5 milyon yıl önce Afrika’da ortaya çıktığı” varsayılmakta.

Bu canlının ağaçlardan inip ayakta durmaya başlamasının nedeninin iklim değişikliğine bağlı kuraklık, yiyecek kıtlığı ve göç zorunluluğu olabileceği düşünülmekte... İnsanı oluşturmaya başlayan organik evrim (…) zamanımızdan yaklaşık 3.5 milyon yıl önce başlamış...

Maymunun insan adını hak etmesi “Homo” cinsinin ortaya çıkması ile olmuş.

Kaynaklara göre, “çağdaş insanın soyu tükenmemiş en yakın akrabaları sıradan şempanzeler ve cüce şempanze olarak biliniyor. Bu iki şempanze türü ve insanoğlu yaklaşık 6.5 milyon yıldır farklı bir evrim çizgisi izlemelerine rağmen tamamlanmış gen haritalarına göre” aralarındaki yakınlık fare ile sıçan arasındaki yakınlıktan on kat daha fazla, akraba olmayan iki insan arasındaki yakınlıktan da sadece 10 kat daha az. Bu iki şempanze türü ve insanın DNA’sının %98.4’ü tamamen aynı.

“Homo” sözcüğünü ise sözlükler şöyle açıklıyor:

“İnsan: Memeliler (Mammalia) sınıfının, insangiller (Hominidae) familyasından, iki ayağı üzerinde duran ve yürüyen, kolları kısa, vücudunun birçok yerlerinde tüyler azalmış, çeneleri belirli, beyinleri çok gelişmiş, kafatası yuvarlak ve yüz açısı yüksek, konuşabilen tek yaratık.” (TDK-Bilim ve Sanat Terimleri Ana Sözlüğü)

İnsangillerden, insanoğlu Latincede “akıllı insan” ya da “bilen insan” anlamına gelen “Homo sapiens” olarak adlandırılmış.

“Günümüz modern insanı da bilimsel kaynaklarda “Homo sapiens” olarak anılmakta.

Homo sapiyens’in, gelişmiş bir beyine, soyut düşünme ve konuşma yeteneğine sahip, alet kullanma ve üretme becerisi olan, bir “primat” (maymun) türü olduğunu yine kaynaklar aktarmakta.

Genlerinin yüzde 98.4’ünü (binde dokuz yüz seksen dört) “şempanzeden” alan insanoğlu, düşünmek, konuşmak, alet ve araç kullanmak becerisini kazanmış, zamanla da “nüfus kâğıdını, ehliyetini, diplomasını” da cebine koyarak 21. yüzyıla ulaşmıştır.

İnsanoğlu 21. yüzyıla ulaşmış ama çoğunluk, insan olmanın gereklerini yerine getirip “insanlaşmak” becerisini henüz kazanabilmiş değil.

Libya’da yaşanan ve televizyonlardan bütün dünyaya aktarılan Kaddafi’nin yargılanmak yerine “linç edilmesi” ile 21. yüzyılda bir insanlık suçu işlenmiş, bu suça karışan toplumlar da “insanlık sınavında” sınıfta kalmıştır.

Bu “insanlık suçunu” basın belge olarak yarınlara aktarmıştır:

(1) “İŞKENCE var, eğlence de. Ama Kaddafi’nin öldürülüşü için, bunların ötesinde, olaya daha uygun olarak ‘iğrence’ diye bir sözcük imal etmek gerekiyor. Başka türlüsü az kaçar insanı insanlığından utandıran öyle bir rezillik için.” (Mümtaz Soysal – Açı – Cumhuriyet, 24 Ekim 2011)

(2) “Kaddafi’nin öldürülme tarzı III. ve IV. Cenevre Antlaşmaları’nın savaş esirlerine ilişkin kurallarını ihlal etmiştir; buna karşılık ABD başta olmak üzere Batılı liderler tarafından sevinçle hatta kahkahalarla karşılanmıştır. İkincisi, yeni Libya devletinin, şeriat kurallarına göre yönetileceği, birden fazla kadınla evlenmeye izin çıktığı açıklandı. Kısacası ‘Yeni Libya’da bireysel özgürlükler, kadın hakları konuları gündemde olamayacaklar. Bu koşullarda genel seçimlerin bir değeri olmayacağı açık.” (Ergin Yıldızoğlu – Global Politikültür- Cumhuriyet, 26 Ekim 2011)