Kardeşim,

Bu kelimeyle başlamayı tercih ediyorum zira seni iyi tanıyanlar bu kelimenin Murat Sabuncu’daki karşılığını çok iyi bilirler. Bir insanın karşısındakine ne denli yürekten “Kardeşim” diyebildiğinin en güzel örneğidir...

Tam 106 gün geçti. Bebek Kahve’de 106 gündür “Günaydın Kardeşim” diye karşılayan gülen yüzünü görememenin bende yarattığı, yeri hiç doldurulamayan bir boşluk! Bize böyle öğretmemişlerdi “Doğa boşluk kaldırmaz” demişlerdi. Ama tam 106 gündür her sabah bir yanım buruk, eksik ve kırık. Bir dostun gülen yüzünün eksikliği, ne durumda olduğunu bilememenin kırgınlığı, elinden bir şey gelmemesinin ezikliği...

İçimdeki boşluğa her bakmaya çalıştığımda elimde bir ayna... Bakıyorum, baktığım aynada herhangi bir şey göremiyorum. Tamam kendi aksimi göremiyorum ama başka hiçbir nesne de görünmüyor; boş bir duvara bakar gibi oluyorum. İçimdeki boşluk korkutuyor beni, dehşete sokuyor.

Ama eminim bu boşluk kısa zamanda pek çok şeyin dönüşüyle dolacak, senin de dönüşünle dolacak ve bir doğa kanunu bir kez daha ispatlanmış olacak. Ben eminim.

Ne demişti Michel Foucault: “Nerede iktidar varsa, orada iktidara karşı direniş de vardır.”

Sevgiyle kal kardeşim...