[Milliciliğin ahlaki değeri, millicilik ve vatanseverlik arasındaki ilişki ve millicilik ile kozmopolitizmin uyumluluğu felsefi tartışma konularıdır. Millicilik, muhafazakârlık (milliyetçi-muhafazakârlık) ve/veya sosyalizm (sol millicilik) gibi çeşitli siyasi hedefler ve ideolojilerle birleştirilebilir, her ikisi de genel olarak ulus devleti savunmak ve ulusal kimliği korumak için aynı ilkeleri savunur ve sivil, kültürel ve/veya etnik türden farklı millicilikler de bulunur, ancak sosyoekonomik ilkeler konusunda farklılık gösterir.

Millicilik, 19. yüzyılın ortalarından itibaren, bir ülkenin nüfusu içinde az ya da çok yaygın ve yüceltilmiş olan ve (özellikle yirminci yüzyılda) birçok siyasi doktrin veya ideolojiye davet edilen ulusal bir duygu olarak ortaya çıktı. Ulusal kurtuluş ve kuruluş mücadelelerini haklı çıkarmada erdemli olarak kabul edilmiş olabilir, ancak aynı zamanda 20. yüzyılın etnik temizliği için bir gerekçe olarak da hizmet etti. Bu her yerde bulunma, belki de Avrupa hanedanlarının bazı danışmanlarının 1848 halklarının baharı kadar erken bir tarihte anlamış oldukları gibi, ulusal duyguların “güçlü bir şekilde seferber edici” hale gelmesiyle açıklanabilir.

Tanım ve anlambilim:

Bénéi’ye göre millicilik, “siyasi ve ulusal birimler arasında bir uyuşumu öngören bir ilke veya ideoloji” olarak tanımlanır. Bu yazar, kendi içinde pratik olarak somut olmayan fikrin soyutlanmasında ısrar ediyor: Bu, kendini tanımlayan bir sosyokültürel grup ile bir devlet arasındaki çoklu düzenlerin ilişkisi meselesidir.

Kültürel kimlik: Ulusal kimlik, milliciliğin temel direklerinden biridir. Bireylerin uluslarıyla sahip oldukları aidiyet duygusu ve duygusal bağı ifade eder. İşte ulusal kimlikle ilgili bazı yönler: Ulusal kimlik, bir ulusun üyeleri tarafından paylaşılan kültüre dayanır. Buna dil, tarih, gelenekler, edebiyat, müzik, yemek ve kültürel inançlar gibi şeyler dahildir. Bu kültürel faktörler (etkenler) genellikle ulusal kimliğin sembolleri olarak görülür ve bir ulusu diğerinden ayırmaya yardımcı olur.

Kurucu mitler: Ulusların genellikle hikâyelerini ve kökenlerini anlatan kurucu mitleri vardır. Bu mitler, ortak bir kimlik oluşturmaya yardımcı olan tarihi olayları, kahramanca kimlikleri veya sembolik hikâyeleri içerebilir. Kurucu mitler, ulus içinde kolektif (ortak) bir anlatı ve tarihsel süreklilik duygusu yaratmaya yardımcı olur.

Paylaşılan değerler: Ulusal kimlik aynı zamanda paylaşılan değerler ve ilkeler etrafında inşa edilir. Bu değerler özgürlük, adalet, eşitlik, dayanışma, insan haklarına saygı veya ulusun uyumu için temel kabul edilen diğer inanç kümelerini içerebilir. Paylaşılan değerler, vatandaşlar için referans noktaları olarak hizmet eder ve sosyal uyumun korunmasına yardımcı olur.

Kolektif (ortak) imgelem: Ulusal kimlik, insanların uluslarının zihinsel ve sembolik temsillerini içeren kolektif bir tahayyül ile pekiştirilir. Bu, bayraklar, marşlar, anıtlar, ulusal amblemler gibi vatansever sembolleri, birlik ve ulusal gurur duygusu uyandıran diğer unsurları içerebilir.

Aidiyet duygusu: Ulusal kimlik, bir ulusun vatandaşları arasında güçlü bir aidiyet duygusu yaratır. Bireyler kendilerini ulusal topluluğun üyeleri olarak tanımlar ve ülkelerine karşı duygusal bir bağ ve bağlılık hissederler. Bu aidiyet duygusu, ulusal spor takımlarına destek, sivil katılım veya ulusun çıkarlarını koruma ve geliştirme arzusu gibi farklı şekillerde kendini gösterebilir.

Egemenlik ve kendi kaderini tayin hakkı: Millicilik, bir ulusun özerklikten yararlanma arzusunu ve dış müdahaleden bağımsız olarak kendi kendini yönetme yeteneğini içerebilir. Milliciler, yabancı etkiler karşısında siyasi bağımsızlık ve egemenliğin korunmasını isteyebilirler. Kendi kaderini tayin etme ve özgürlük duygusu oluşturan milliciler, bir ulusun dış müdahale olmadan kendi kendini yönetme ve geleceği hakkında karar verme hakkına sahip olduğuna inanırlar. Kendi kaderini tayin etme duygusu, ulusun kendi kaderini belirleme gücüne sahip olması gerektiği fikriyle bağlantılıdır.]*

* Fransız Vikipedia’sından