İNSAN: Memelilerden, iki eli, iki ayağı bulunan, iki ayak üzerinde dik bir biçimde dolaşan, aklı ve düşünme yeteneği olan, dille, sözle anlaşan, en gelişmiş canlı sayılan yaratık.

UTANMAK: Onursuz sayılacak ya da gülünç olacak bir duruma düşme nedeniyle bundan üzüntü duymak, utanç duymak, sıkılmak.

YAHU: Hey, bana bak, baksan a! / Bir şeyin üzerine dikkati çekmek, güçlendirmek için, söylenen söze katılır. “Deniz çok güzelmiş yahu!”

***

Anayasa ayak altına alınmış; kuvvetler ayrılığı yok edilmiş; yürütme aygıtı, yasama ve yargıya el koymuş; TBMM emekli kahvesine terfi etmiş; yargı ceberut bir yürütmenin vesayeti altında; yargıda talimata uymayan yargıç ve savcıların güvenliği yok! Üyeleri yürütme tarafından atanmış Anayasa Mahkemesi, Danıştay, Sayıştay, Yargıtay gibi anayasal kurumların aldığı tarafsız gibi görünen kararları bile atama mercisi tarafından dinlenmemekte...

Anayasanın ikinci maddesi ile Devrim Yasalarını koruyan 174. maddesi ayaklar altına alınmış; laiklik aforoz edilmiş; Öğrenim Birliği Yasası’nın ırzına geçilmiş; laik öğretim medreseleşmiş; bütün laik mesleklerin adının önüne “imam” gelmiş: imam vali, imam kaymakam, imam yargıç, imam savcı, imam öğretmen, imam mühendis, imam AFAD başkanı, imam Kızılay başkanı... Camilerde imamların tamamı AKP sözcüsü ve müfettişi olmuş.

Devlet örgütü kabile kadrosuna dönüşmüş, her yerde kabile yapısının asabiyet ilişkisi, amcalar, dayılar, enişteler, halalar, teyzeler, damatlar, eltiler, yengeler: Devlet örgütü Azerbaycan’dan, Orta Asya Türk devletlerinden beter olmuş, verasete dayalı yönetimin (monarşik saltanat) eli kulağında...

Devletin kasası kişisel keseye dönüşmüş; halkın parası (vergisi) müşterisiz hava alanlarında, bahşiş anlayışıyla dağıtılmış; köprüler, hastaneler ve devlet ihalelerinde çarçur edilmiş...

Devletin kutsal vatandaşlığı para karşılığı ya da bedavaya ortaçağın barbarlarına benzeyen mesleksiz güruha dağıtılarak özel seçmen deposu yaratılmış ve böylece devletin egemenliği kepaze edilmiş; Türk halkının milli iradesi elinden alınmış ve muhalif milli iradeye terörist kaftanı giydirilmiş...

Seçim zamanı gelmiş, tutsak üyelerden oluşan Yüksek Seçim Kurulu (YSK) anayasa-babayasa tanımaz kararlar alarak iktidarın çamaşırhanesine dönüşmüş; YSK anayasanın ilgili maddesini yok sayarak mevcut cumhurbaşkanının adaylığını onaylamış, anayasa gereği istifa etmesi gereken bakanların görevde kalmalarına ses çıkarmamış ve en önemlisi seçim sürecinin güvenliğini sağlamakta aciz kalıp seçim sandıklarını silahlı çetelere teslim etmiş; TRT’nin iktidardaki adaya 50 saat, muhalif adaya 50 dakika ayırmasına ve iktidardaki adayın yalanlarına, iftiralarına, montajlarına göz yummuş; iktidardaki adayın muhalif adayı, muhalif partileri vatansızlıkla, ihanetle, dinsizlikle, PKK’cilikle, terörizmle suçlamasına kayıtsız kalmış ve üstelik bu iddia ve suçlamaları yargıya havale etmemiş; devleti temsil eden valilerin, kaymakamların, jandarma ve polisin “parti mensubu” gibi seçimde taraf olmasına sessiz kalmış...

Bu gerçekler gözlerimize mertek gibi girerken iktidar çevrelerinin sanki seçim sürecinde her şey demokratik ölçülere uygunmuş gibi böbürlenmelerini, şımarmalarını, muhalefete düşman muamelesi yapmalarını, muhalefetin can güvenliğini tehdit edip cinayet işlemelerini tarihe havale etmekten başka çare yok!

“İnsan utanır yahu!” feryadımın ilk muhatabı “Üsküdar’ı geçerek” seçim kazanan siyaset elbette! Bir de bir tarafsız ve demokrasi savunucusu gazetede cumhurbaşkanlığını R.T. Erdoğan’ın kazanmasına sevinen Arapları gösteren bir fotoğraf gördüm. Fotoğrafın altında şunlar yazmakta: “ORTADOĞU ülkeleri Erdoğan’ın seçimi kazanmasını sokaklarda kutladı. Dünya basınında ‘Türkiye’nin Avrupa Birliği üyelik süreci şimdilik kapandı. Türkiye Batı’ya değil Doğu’ya bakıyor’ değerlendirmesi yapıldı!”

“İnsan utanır yahu!” feryadımın muhatabı el damadıyla gerdeğe giren zavallı Araplar değil. Muhatabım, insana özgü “utanma duygusu”ndan yoksun, beyni ile midesi yer değiştirmiş yazılı ve görsel basın!