Her zaman kuzeyli rüzgarların etkisinde olan stat, bu defa güneyli rüzgarın altındaydı.
Yeni transfer Boyko kalede, Gomez, Oğuzhan, Beck yedekteydi.
Quaresma ilk onbirde yer alırken, Tolgay, uzun aradan sonra 18 kadrosundaydı.
Geçen maçın kahramanı Tolga ve fırkateyn Gökhan kadroda yoktu. Bu yazıda hakemleri yazmayacağım. “Daha maçın başında 2 penaltıya vermedi” filan demeyeceğim. “Top Beşiktaşlıdan çıkıyor Beşiktaş’a veriyor, Konyalı faul yapıyor devam diyor” hiç demeyeceğim. Çünkü artık; onlara ben değil, acıyan acısın…
İlk yarı Quaresma’nın korner ortasının devamında Tosun Cenk’in attığı tek golle bitti.
İlk yarı rüzgar üstünde oynayan Beşiktaş, ikinci yarı rüzgar altındaydı. Konyalı kalecinin kendi adamına çarpıp faul beklemesi ve hakeme “hadi ordan” çekmesi ‘enterferans’ bir olaydı(!) Mercelo kırmızı kart görünce, Konya güzel bir gol atışı yaptı. El bebek gül bebek Boyko, yememesi gereken köşeden golü yedi!
Tabii ki maça ilgi yoktu.. Ben diyeyim 4, siz deyin 5…
Güvenlikçiler ve medya... Bir de inler cinler.. Eh işte 7 bin!
Ama tam karşımda, “Özgecan Aslan’ı, unutanın kalbi kurusun. Ben ruhumla severim.. Çarşı Bursa” yazılı bir pankart. Bir yıl önce, insan kılığındaki alçaklar tarafından öldürülen Özgecan kızımızı Beşiktaş taraftarı unutmamıştı. Demek ki Özgecan bu yıl da buradaydı. Özgecan ve Özgecanlar toplum tarafından yaşatıldıkça katillerin kalbi, korku ile dolacaktı…
Ve bu kızlar, bu kadınlar yaşatıldıkça; çalışan, pantolon, etek giyen, sokakta gezen, hatta hamile kadınları, küçük kızları seks objesi olarak gören ve gösteren zihniyet de kalbinde o korkuyu hissedecektir…
Nerede Gaziantep maçındaki Beşiktaş, nereeedee bu Beşiktaş!
Kusura bakmayın ama, Cenk’ten “48” tane gol bekleyen zihniyet bu maçta yanılmıştır!
Hakem 4 dakika uzattı maçı! 4 değil 24 dakika uzatsa da fayda etmezdi zaten…
Beşiktaş sahada yoktu ama Özgecan’ın ruhu stattaydı.