Işıklar içinde yatsın. Bülent Ecevit’in kurucusu olduğu parti de, onun ölümü ile birlikte neredeyse adı bile anılmaz hale geldi.\n

Oysa Bülent Bey’in, mavi zemin üstüne yerleştirilmiş “Ak Güvercin” ile simgelediği Demokratik Sol Parti’sini niçin kurduğunu, 2003’te hazırlanmış program şöyle anlatır:\n

“İnsanı ve toplumu özgürleştirmek için özgürlüğü sağlam güvencelere kavuşturmak için; insan kişiliğinin ve toplumun gelişmesi ve üretkenliği önündeki engelleri aşmak için. \n

*** \n

Hak ve olanak eşitliği için; adaleti eşitlikle, eşitliği özgürlükle bütünlemek için. \n

*** \n

Çoğulcu ve katılımcı demokrasiyi geliştirip sürekli kılabilmek için; \n

Demokrasiyle sosyal adaleti, hızla gelişmeyi ve etkin yönetimi bağdaştırabilmek için. \n

Güçsüzleri ve toplumu dayanışmayla güçlendirebilmek için.\n

Kişinin özgürlüğünü, halkın dirliğini, ulusun birliğini birlikte sağlayabilmek için; bağımsızlığı özgürlükle pekiştirmek için.\n

*** \n

Herkesin hakça bir düzende özgürce ve barış içinde esenlikle yaşayabilmesi için”.\n

*** \n

Kısa süre ile oluşturulan ve koalisyona dayanan iktidar dönemlerinde bu parlak vaatlerin gerçekleştirilemediği; özellikle ABD’nin Irak harekâtında sınırlarımızdan asker geçişine izin verilmediği için Ecevit’in karşılaştığı ekonomik güçlükler hafızalardadır.\n

Kemal Derviş’in özel misyon ile gönderilmesini izleyen olaylar, yakın siyasi tarihimizin bugünkü politikacıları için ders malzemesi olacak niteliktedir.\n

Alınacak bir başka ders de, bir zamanların iktidar partisi olan DSP’nin bugün halktan tamamen kopmuş, 40 milyon lirayı aşan parasını pasif borca döndürmüş, elindeki otomobilleri satarak ülkedeki örgütlerin ya kapanmasına ya da kâğıt üzerinde kalmasına uzanan bir adamsendeciliğin partiye karabasan gibi çökmüş olmasıdır.\n

Hâlâ kendilerini DSP’li kabul ederek Ecevit’ten kalan manevi mirası ayağa kaldırmak isteyen yurttaşlar yok mu?\n

Var. Hem de tahmin edilenden de çok sayıda bunlar. Bir bölümü CHP çatısı altına girmiş olsalar da, daha çok sayıdakiler, baraj altında kalan oluşumlarının mutlaka ayağa kalkmasını umutla bekliyorlar.\n

Bekleyiş bugünkü parti yönetiminin bir an önce değişmesi için başlatılan mücadelenin başarıya ulaşmasına bağlı olarak isimlendiriliyor.\n

Yani özetle, olağanüstü bir kongre beklentisi.\n

Oysa var olan yönetim tam görmezleri duymazları oynuyor.\n

Başlarında eski TBMM başkanvekillerinden gazeteci ve öğretim üyesi Uluç Gürkan olmak üzere, yeterli imzayı toplayarak kurultay isteyen partililere, “Başvurunuzu almadık, görmedik” türünden bahaneler ileri sürülmüş.\n

Hak arama mücadelesinde çetin ceviz olan Gürkan ve arkadaşları, bu kez işi yargıya taşımışlar.\n

Genel merkez savunma olarak mahkemeye “Olağanüstü kongre toplama yetkisi genel başkanındır” demiş ve kongre toplamaktan kaçmış.\n

Ankara 8’inci Sulh Hukuk Mahkemesi, 19 Aralık’ta parti yönetiminin “Kongre çağrısı yapma yetkisi sadece liderindir” ağırlıklı yanıtını kabul etmemiş.\n

Yetkinin delegelerde olduğunu gerekçe göstererek, Gürkan’ın savunmanı Erkan Barkı’nın delegeler listesini Yargıtay Başsavcılığı’ndan alarak 21 Şubat’ta mahkemeye verilmesini karara bağlamış.\n

Bunca ayrıntıyı bugünkü yazının konusu yapmamın nedeni var.\n

Anayasamız da, Partiler Yasası da “siyasi partileri demokrasimizin vazgeçilmez unsurları” olarak görüyor.\n

Böylesine bir koruma kalkanına sahip olan partilerin, elbette kendi üyelerine attıkları her adımın; harcadıkları her kuruşun hesabını vermeleri de o partilerde özellikle merkez kadrolarında görev alanların sadece görevleri değil; aynı zamanda vazgeçilmez sorumluluklarıdır da diyor.\n

Dahası lidere başkaldırmış olan delegelere yüksek disiplin kurulları ile gözdağı verilmiş olmasına da kırmızı kart gösterip “dur” diyor.\n

Sevgili Okurlarım: Kalbur Saman İçinde adındaki kitabımı 23 Aralık Pazar günü saat 14.00 ile 17.00 arasında Caddebostan Kültür Merkezi’nde DR Kitap’ta imzalayacağım.