Nüfus artışının, ekonomik kalkınma üzerinde etkileri hakkında birçok görüş sunulmaktadır. Fakat yaşananlar, bu etkinin olumlu mu olumsuz mu olduğunu ortaya net biçimde koymaktadır. Nüfus tüketim demektir. Aynı zamanda üretim anlamına geleceği savunulabilir. Ama üretim için nüfus artışına ihtiyaç yoktur. Olsaydı, yaklaşık 20 milyonluk Hollanda, Türkiye’nin iki katı kadar ihracat yapamazdı.

Üretim artışı, bireylerin toplumsal çıkar için çalışmasına, mekanize ve seri üretim yöntemleri geliştirmesine bağlıdır. Örneğin Çin, mükemmel üretim kapasitesine rağmen, 1979’da başlattığı tek çocuk politikasını uygulamasaydı, muhtemelen şu anda bu ekonomik gücü sağlayamayacaktı. Günümüzde de Birleşmiş Milletler, dünya nüfusunun artışının geleceğimiz için büyük risk oluşturduğunu sürekli hatırlatmaktadır.

Gerçekte, nüfus artışının ekonomi üzerindeki etkileri olumsuzdur. Çünkü tüketim artar, dolayısıyla cari açık artar. Doğal kaynaklar azalır, çevre kirliliği artar, sağlık ve eğitim harcamaları artar...

Döviz kuru, faiz ve enflasyonu düşürebilmek için, ya ihracatın ithalattan yüksek olması gerekir ya da nüfusu azaltmak yoluyla, cari fazla vermek, kur, faiz ve enflasyonu düşürmek gerekir.

2000’de 64 milyon olan Türkiye nüfusu, 2021’de 85 milyon olmuştur. Tüketim ve ithalat artmıştır. Ayrıca 85 milyon nüfusun üzerine, sadece tüketim araçlarını kullanan 15 milyon kadar sığınmacı da eklenirse, kur, faiz, enflasyondaki artışın bir önemli nedeni daha anlaşılır. Cari açığı olan bir ülke, bu nüfus artışına uyumlu ekonomik kalkınma yaşayamaz. İstikrarlı şekilde cari fazla verdikten sonra, doğal kaynakların izin verdiği ölçüde nüfusu artırmak mantıklı olabilir ancak. Ekonomik kalkınma ve refah seviyesinin yükselmesi için, ihracatın ithalattan fazla olması, aynı zamanda Çin örneğinde olduğu gibi, nüfus artış hızının durdurulması gerekir. Bunun dışında, bilimsel olmayan uygulamalarla sonuç almaya çalışmak, ülkeyi içinden çıkılamayacak duruma getirebilir.