Yüzü asık, hiçbir şeyden memnun olmayan, mutsuz insanların yaşadığı bu yüzyılda, gülümsemenin, iyimser olmanın ne büyük direnç olduğunu öğretti bize...

“Ne hoş bir güzelliği vardır; hafif adımlarla, dünyadan gülümseyerek geçenlerin.” - Virginia Woolf
Kısacık ömrüyle Neslican Tay geçti bu dünyadan. Hem de yüreklerimize keskin bir bıçakla çizikler atarak... En az Truva savaşlarının ölüme meydan okuyan büyük kahramanı Hektor gibi kahramandı. Prensesler kadar güzel...

Kısa hayatıyla büyük ders
Şu zalimliğin, alçaklığın, eşkıyalığın her geçen gün daha çok rağbet gördüğü dünyaya, kaybetse bile savaşmanın önemini yazdı da gitti.
Yüzü asık, hiçbir şeyden memnun olmayan, mutsuz insanların yaşadığı bu yüzyılda, gülümsemenin, iyimser olmanın ne büyük direnç olduğunu öğretti bize...
En küçük bir olayda ağlayıp, mızmızlanıp ortalığı birbirine katanların, hemencecik umutsuzluğa düşenlerin çoğunlukta olduğu bu dünyada büyük acılara karşı bile dimdik durmanın, asil olmanın tek çıkar yol olduğunu gösterdi...
Bitmesin diye içimizden yalvardığımız bir Çehov öyküsü gibi okuduk onu... Merakla bekledik iletilerini...
Kaybetse bile o bizim başkahramanımızdır artık.

Keşke
Keşke elleri kolları sağlam, özgürce koşabilen ama mutsuz, kazansa bile doyumsuz, bir kelebeğin, bir böceğin farkında bile olmadan yaşayan, sevgisiz, umutsuz, iletişimsiz, kendi sanal ortamlarında yarasa gibi geceleri yaşayan çocuklarımızın odasına asabilsek onun dünyaya ve acılara gülebilen fotoğraflarını...

Milli Eğitim Bakanı’na çağrı
Keşke ayağı çekmeye çekmeye, zorla okula giden gençlerin okuduğu okulların duvarlarına gülen gözleri ve protez bacağıyla dördüncü kez kanserle savaşa çıkan Neslican’ın portrelerini yapabilsek...
Keşke her gün sıfırdan başlamanın, kaybederken bile direnmenin anlamını anlatabilmek için Neslican’ın son videosunu izletebilsek onlara.
Milli Eğitim Bakanı olsam yaparım bunu. Derim ki, “23 Eylül 2019 Pazartesi günü Türkiye’de bütün okullarda Neslican’ın kanserle savaşı anlatılacak ve son videosu izlenecek!”
Bakın çocuklar nasıl sarsılıyor o zaman... Nasıl silkinip kalkıyorlar ayağa...
Neslican...
Hepimizin kahramanısın...
Tüm acıların dindi şimdi. Güzel ve aydınlık yüzünü hiç unutmayacağız...

Erdal Atıcı - Eğitimci Yazar