“Ben çocukken Vahdettin padişahtı.”

Yaşamöyküsüne kim bilir kaç kez böyle başlamıştır mimar Aydın Boysan… Çok sevdiği Samatya yıllarını da şöyle özetler: “Yoksulduk ama gururluyduk; Cumhuriyet sayesinde en çok 5-6 yılda dünyanın en kalkınmış 4 ülkesinden biri olacağımıza inancımız tamdı.”

17 Haziran 1921’de İstanbul’da doğan Aydın Boysan’ın geçenlerde Beyoğlu’ndaki Çiçek Bar’da 91’inci yaşı kutlanırken kadehler, “Yıldızlardan Bile Uzaklarda” adlı son romanı için de kalkıyordu..

Öğretmen Nevreste Hanım ile muhasebeci Esat Boysan’ın oğlu olan Aydın Ağabeyimiz, 1939’da benim de “mektebim” olan Pertevniyal Lisesi’ni; 1945’te de yine benim de mezun olduğum Güzel Sanatlar Akademisi’nin mimarlık bölümünü bitirdi. Liseden akademiye “okuldaşım” olduğundan gurur duyarım...

19. yüzyıldan bugüne

Aksaray’daki Pertevniyal Lisesi 1872’de Sultan Abdülaziz’in annesi Pertevniyal Valide Sultan’ın adına kurulmuş. Son yıllardaki “tarihi okulları turistik amaçlı pazarlama” niyetine karşı Pertevniyalliler örnek bir dayanışma içindeler. İnanıyorum ki okulumuzu satamayacaklar ve yeni kuşaklar “Biz Aydın Boysanların, Hüseyin Rahmilerin, Doğan Hızlanların, Halit Kıvançların, Metin Akpınarların ve daha nice aydınımızın okulundan mezunuz” diyebilecekler..

1882’de “Sanayi-i Nefise Mektebi” adıyla kurulan, 1928’de Güzel Sanatlar Akademisi olan okulumuzun şimdiki adı ise “Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi”. Osmanlı’nın son parlamentosu Meclisi Mebusan binasındaki üniversitemizi de deniz kıyısında olduğundan pazarlama niyeti varmış… ama Sami Canel başkanlığındaki Mezunlar Derneğimiz buna asla izin vermeyecek ve hep beraber “Akademi”yi bulunduğu yerde gelecek kuşaklara emanet edeceğiz.

İşte böylesi tarihi okullarda yetişen Aydın Boysan, 1957’de Mimarlar Odası’nın kurucu yönetiminde genel sekreterlik ve ardından İstanbul şube başkanlığını üstlenmişti... Mesleğini 99’a kadar sürdüren mimar Boysan, 1957-72 yıllarında İTÜ’de ders vermiş ve birçok ulusal ve uluslararası mimarlık ödülü de kazanmıştı...

Ve “yazar” Boysan

Aydın Boysan’ın “yazar” olarak edebiyat alanında da ünlülerimizin arasına girmesi ise 80’lerden sonradır. On yıl Hürriyet’te, 3 yıl Akşam’daki köşe yazılarıyla herkesin sevgisini kazanır; çok sayıda kitabının ardından son romanı ise 91 yaş birikimiyle bizlere emanet ettiği “Yıldızlardan Bile Uzaklarda”...

İçki kültürümüzün, özellikle de “rakı adabı”mızın başöğretmeni Aydın Ağabey, “bilim kurgu” yazarken bile meyhaneye vefasızlık etmemiş. Doğan Kitap’ın tanıtım metnini aynen aktarıyorum;

“Yıl 2046! Yer, Boğaziçi kıyılarında, Rumelihisarı’nda bir restoran. Gece yarısını biraz geçe inanılmaz, tuhaf bir olay cereyan eder. Restoranın gediklisi son yedi müşteri; Turgay, Tosun, Oktay, Vedat, Kerim, Coşkun ve Faruk daha ısmarladıkları kahve ve konyaklarını içemeden buhar olup uçar, sırra kadem basarlar…

Bu yedi arkadaşın ortadan kaybolmasından biraz önce Tarabya’da, kuzeyden güneye kayan mor bir ışık görülmüş, on beş dakika sonra da bu mor ışık göklere yükselerek yitip gitmiştir… Çok geçmeden anlaşılır ki bizim muhabbetsever kahramanlarımızı uzaylılar kaçırmıştır. Hem de yıldızlardan bile uzaklardaki Kapo gezegenine!”

Aynı metinde deniyor ki; “Boysan’ın uzay ve evren konusundaki tüm bilgisini gerçek bir yaşam bilgeliğiyle kaynaştıran, lezzetli diliyle tadından yenmez bir roman. Usta kalemin, mimariden ekonomiye, sosyal yaşamdan kültür ve sanata gerçek bir refah toplumu nasıl kurgulanır sorusuna verdiği bir ütopya yanıtı...”

Bugünlerde içki sofrasında bulunursanız, kadehinizi Aydın Ağabey’in sağlığına da kaldırın; teşekkürler Aydın Ağabey; sen çok yaşa e mi?