“Geçen yıl yitirdiğimiz ekonomist yazar Arslan Başer Kafaoğlu, 28 Temmuz’da Çanakkale’de anıldı.”

Türksen Başer Kafaoğlu’ndan gelen bu iletiyi okuduğumda hem utandım, hem de unutulmaz birlikteliklerin anılarına daldım…

Utandım; çünkü bizim kuşağa “ekonomi”nin “anlaşılmaz laf kalabalığı” olmadığını öğreten bilge ağabeyimizin ilk yıldönümünü nasıl unutabilirdim? Anılara daldığımda ise ilk aklıma gelen, 1989’da Mardin’de “Anadolu, Kültür ve Kalkınma Sempozyumu”. Mimarlar Odası’nın bu etkinlik için, GAP sayesinde kalkınacağı söylenen Mardin’i yeğlemesinin nedeni, tarih ve uygarlık zenginliği ile ekonomik yoksulluğun sarmaş dolaş haliydi…

UNESCO’nun ülkemizde hiç oralı olunmayan “Kültürel Kalkınmanın Dünya On Yılı” çağrısına “hükümet dışı” katkı için düzenlenen sempozyumda Aziz Nesin, Musa Anter gibi tarihe geçen kültür insanlarımızla çok sayıda aydın ve uzman, kalkınmanın ancak “toplumsal varsıllık”la mümkün olabileceğini anlattılar.

GAP’ın bu amaca uygun sonuçlar yaratabilmesi için ilk koşulun “bölgeler arası dengeli gelişme” hedeflemesi olduğunu belirten bir başka tarihe geçen aydınımız Kafaoğlu da şunları söylüyordu; “Üretilen enerjiyi batıya aktarıp, doğuya ‘suyla yetin’ demek süregelen dengesizliği körüklemektir. Burada temel soru: ‘GAP kimin için’dir; sisteme egemen azınlık için mi, yoksa herkes için mi?”

‘Ulusal \t\töğretmenimiz’

Prof. Dr. Arslan Başer Kafaoğlu, Çanakkale’nin Geyikli Kumburun köyü, Taşkapı mevkisinde alçakgönüllü bir törenle anıldı. Keşke “ulusal öğretmenimiz” için aynı vefayı iktisat okullarımız, derneklerimiz, hatta ekonomiden sorumlu bakanlar da gösterebilseydi...

Yaşam yoldaşı Türksen Hanım e-postasında özetle diyor ki; “Emekten yana, aydınların ve halkın hocası için düzenlenen anma töreni, alışılmışın dışında ve aslında tam da onun hoşnut olacağı türdendi. Evinin bahçesinde, köylü kentli pek çok seveni bir araya geldi. Her biriyle bir konuda anısı olduğu biliniyordu. Dostları değişik anılarını paylaştılar; gönüllerinde yaşattılar. En heyecan vereni de Sivaslı, matematik eğitimi görmüş bir gencin, ‘Ben hocam sayesinde Marksist ve yeşil oldum’ demesiydi..”

Katılanlara etli ve nohutlu yoğurtlu meşhur Ezine Pilavı ikram edilmiş. “Çünkü” diyor Türksen Hanım, “Onun bir özelliği de yeme-içmeyi dostlarıyla paylaşmayı çok sevmesiydi. Böyle ortamlarda gözlerinin içi güler ve eski bir Bulgar dostunun anlattığı öyküye dayanarak, ‘keyiflerin en yücesi’ anlamında ‘Ohhh gulam keyif’ derdi.”

O gün “sevenleri” imzasıyla kaleme alınan bildiride de Kafaoğlu için özetle şunlar anımsatılıyor;

“Mevcut ‘sisteme karşı’, bunun için de ‘aykırı’ bir bilgeydi. Uzağı görerek yazdı. İnandıkları için mücadele etti. Sürekli okudu, izledi...

Demokratik mücadelede hep vardı. ‘Bildikleri halde doğruyu söyleyemeyen meslektaşları’na sitemliydi. O sadece yazdıkları ve söyledikleri kolay anlaşılır bir ekonomist ya da okurlarının hocası değildi. Hayatı dolu dolu yaşamaktan keyif almasını da bilir, bunu eşi dostu ile paylaşırdı.

Topluma devrettiği yaklaşık 25 kitabı, binlerce yazısı ve içimizde yer eden özel kişiliği ile Arslan Başer Kafaoğlu’nu unutmayacağız..”

Ben de onun insancıllığı ve yurtseverliğiyle sonsuza dek ışıklar içinde yatacağından eminim.