\n\n\n

Göstericilerin “Puerto del Sol” (puerto=liman; “Güneş Limanı”) adını taktıkları “Puerta del Sol”(“Güneş Kapısı”) Meydanı, Madrid’in en muhteşem meydanı olmasa da en tarih yüklü meydanıdır.

Yarı elips şeklindeki meydana “Güneş Kapısı” adı verilmesini, kimileri buradan güneşin eksik olmamasına bağlar...

Kimileri de Madrid’in büyük özgürlük mücadelelerinin burada geçmiş olmasına.

Öyle ya da böyle “Güneş Kapısı Meydanı”, İspanyol başkentinin en canlı yeridir. Etrafında İspanya’nın simgesi “yelpaze” dükkânları, İspanyol tatlısı “churros” kahveleri, İspanyol mezelerinin atıştırıldığı “tapas” barları ve gene İspanya’nın alameti farikası sayılan alışveriş mağazası “El Corte Ingles” vardır.

Meydanın tam göbeğinde de Madrid özerk yönetimliği binası bulunur.

Her yılbaşı İspanyol televizyonları, bu binanın tepesindeki saat kulesinden, yeni yılın gelişini anons eder. Madridliler yeni yıl partilerini burada yapar.

Meydanın kalbi sayılan bu yapı, posta binalarının dünyayla irtibat simgesi sayıldığı 18. yüzyıl sonunda “postane” olarak yapılmış, o günden bugüne farklı işlevler almıştır.

Demokrasiye geçiş yıllarında, “demokratikleşme” namına Madrid özerk yönetimine devrolan yapı, Franco döneminde muhaliflerin gözaltına alındığı ve işkenceden geçirildiği bir kâbus karakol olarak kullanılmıştır...

İlk hedef: ‘Puerte del Sol’ işgalini uzatmak

Kendisine bugün “Democracia Real Ya!/Gerçek Demokrasi Hemen”/ “spanishrevolution/İspanyol Devrimi” gibi isimler veren, Madridli göstericilerin bir haftayı aşkın süredir geceli gündüzlü kamp kurup mesken tuttuğu meydan, işte böyle bir meydan.

Puerta del Sol, başkentin tarihiyle iç içe geçen ve İspanya’yı İspanya yapan hemen her şeyle bir çırpıda özdeşleştirilebilen bir yer.

Göstericiler, şimdi burada “tarih yazdıklarını” düşünüyorlar. Ve sosyalistlerin (PSOE) tarihi yenilgisiyle sonuçlanan pazar günkü yerel seçimler ardından, meydandaki işgallerini -en az bir hafta daha- uzatmak istiyorlar…

Yerleşmiş düzen ve düzen partileriyle köprüleri öyle atmış durumdalar ki, PSOE’nin yenilgisi için herhangi bir yorumda bulunmak zahmetine dahi girmiyorlar.

Ana muhalefetteki muhafazakâr “Halkçı Parti”nin (PP) sosyalistleri 10 puan farkla geride bıraktığı ve Barcelona, Sevilla gibi tüm büyük sosyalist kalelerin düştüğü seçimler; “Puerta del Sol gençliğini” hiç ilgilendirmiyor.

İdeolojik bağlamda göstericilerin aslında “solda” olduğuna vurgu yapan bazı gözlemciler, bunun büyük bir çelişki olduğunu ifade ediyor. İkinci haftası dolmayan gösterilerin “fazlasıyla hayalperest”, “ütopik” olduğuna işaret ederek sandıktaki ilk sonucun muhafazakâr sağı güçlendirmek şeklinde ortaya çıktığına dikkat çekiyorlar.

22 Mayıs yerel seçimlerinde Sosyalist Parti’nin uğradığı yenilginin gerçek kaynağının Puerta del Sol hareketi olmadığını esasında herkes biliyor. Ancak sabah akşam bu sembol meydanda ve İspanya’nın irili ufaklı kentlerinin meydanlarında kamp kuran kitlesel muhalif grupların varlığının, “sosyalistlere her şeraitte oy veren” çekirdek seçmen üzerinde de “olumsuz etki” yaptığı düşünülüyor. Sonuç; solun hezimetinin ağırlaşması oluyor.

Öyle ki merkez soldaki “El Pais” gazetesinin okur yorumları arasında -misal- şu tür tepkilere rastlanıyor:

“Puerta del Sol koçları, haydi size kolay gelsin! Şu PP denen sağcı mafyayla ‘democracia real/gerçek demokrasi’ düşünü şimdi gerçekleştirin de görelim bakalım!”

‘Düşlerimiz sandığınıza sığmaz!’

On binlerce kişinin katıldığı “Puerta del Sol” gösterileri gölgesinde yaşanan sandık depremi ardından İspanya’da iki farklı ülkenin ortaya çıktığı söylenebilir:

Bunlardan biri “kurulu düzen siyaseti” ve “düzen partileri” ile ister “sağ”, ister “sol” olsun, mevcudu devam ettirmek isteyen bir İspanya’dır.

Diğeri “alternatif siyaset” ve “yeni bir düzen” arayışında olan çiçeği burnunda “Puerta del Sol” evreni…

Medyanın “Puerta del Sol cumhuriyeti” olarak damgaladığı bu yeni dinamik; eski düzeni, sağıyla soluyla külliyen reddediyor. Ve “başka bir dünya mümkün!” inancıyla yeni bir arayışa koyuluyor.

Bu seçimler ve seçimlerin -kitlesel gösterilerle snobe edilmesi neticesinde- cereyan ediş biçimi; “iki İspanya” arasında bağların artık koptuğunu, bir diyalog olmadığını gösteriyor.

İspanya’da kutuplaşma sol-sağ arasında değil... Bundan böyle “düzen yanlıları” ile “düzen karşıtları” arasında cereyan ediyor.

İspanya örneğinden bu iki dünya arasında artık doldurulması zor, neredeyse imkânsız bir boşluk oluştuğunu görüyoruz.

“Bizim düşlerimiz sizin oy sandığınıza sığmaz!” sloganını kalkan edinen “İspanyol Baharı’nın” öncelikleri, “düzenin öncelikleriyle” taban tabana zıt düşüyor.

Bu zıtlık, sağın ileriki tarihlerde merkezi iktidarı devralması halinde büsbütün artacak.

“İspanya Baharı”, büyük umutlar ve çok büyük belirsizliklere gebe.