Bir toplumun belleğindeki en taze olay, o ülkenin tarihindeki en güncel olaydır.

Bunun zaman dilimiyle tarifi yoktur.

Bazen bir asır öncesi daha dün gibi akıldadır. O gün başarılanlar bugün de canlılığını korur. Bazen birkaç yıl öncesi tarihin sayfaları arasında kaybolup gitmiştir.

Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş günlerinin kilometre taşları bunun en canlı örneğini oluşturuyor.

Ulusal bayramlar ne kadar unutturulmaya, içi boşaltılmaya çalışılırsa çalışılsın, halkın belleğindeki tazeliğini koruyor.

İktidarın ilk yıllarında ulusal bayramlara ilişkin söylem şuydu:

Efendim bu bayramlar kuru bir devlet töreni olarak kutlanıyor. Halk katılmıyor. Bunu değiştirelim.

Buna ilişkin kamuoyu oluşturulunca devlet törenleri adım adım küçültüldü. Ancak bunun yerine halkın katılımını artıracak, bayramın halkla kutlanmasını sağlayacak düzenlemeler yapılmadı.

***

Toplumun duyarlı kesimleri ulusal bayramların adım adım unutturulmaya çalışıldığını görünce, geçen yıl başlayan “çelenk yasağıyla” birlikte daha farklı, daha anlamlı kutlamalar gerçekleştirdiler.

Bu tür girişimler zaman zaman tepkisel kalıyor, o an gösterilen refleks uzun ömürlü olmuyor. Ancak bu genelleme ulusal bayramlarımız için geçerli değil.

İşte 23 Nisan.

TBMM’nin açılışının 93. yılı birkaç dakikalık devlet törenlerine inat Türkiye’nin pek çok yerinde, özü korunarak ama üzerine güncel anlamlar yüklenerek kutlandı. Toplum günlük siyasi tartışmalarla ulusal bayramların unutturulmaya çalışılması arasındaki bağlantıları kurdu. Bu, İzmir Çeşme’den Anıtkabir’e kadar her yerde hissediliyordu.

Mademki ulusal bayramları unutturmaya, içini boşaltmaya girişmek siyasal bir amaca dayalı, buna karşı çıkışlar da aynı temeldedir. Bir başka deyimle ulusal bayramlarda gösterilen duruş, aynı zamanda siyasal duruştur. 23 Nisan günü Ankara Yenimahalle Belediyesi Nâzım Hikmet Kültür Merkezi’nde bir araya gelen binlerce kişi, milyonlarca insanın söylemek istediklerini haykırmıştır.

Bu birliktelik, net bir hedef ortaklığıyla yola çıkılması halinde, 23 Nisan’ın ruhuna yakışan bir Türkiye’nin gerçekleşebileceğini gösteriyor.

Yazının başında vurguladık; toplumun belleğinde zaman kavramı çok farklıdır. Atatürk, 23 Nisan 1920’de Meclis’i açmadan önce, yüreği vatan toprağı için çarpan tüm kesimleri bir araya getirdi. İstanbul’daki Meclis’in aynı duyguları paylaşan üyelerini de aynı çatı altında olmaya çağırdı. Başarı da sağladı.

Atatürk’te birleşmek bu anlamda son derece güncel ve 21. yüzyıl değerleriyle örtüşen bir çağrıdır.

***

Geçen yılın toplumsal yükselişine 1 Mayıs ve 19 Mayıs damgasını vurmuştu. Bu yıl da benzer bir iklim var.

Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş temellerine yönelik hassasiyetler için buluşanlar “emek” kavramını da kapsama alanlarına katıyorlar.

Emeğin mücadelesiyle yurtseverliğin mücadelesini birleştirmekten çok büyük bir enerji doğar.

Dileyelim ve hedefleyelim ki 1 Mayıs’tan 19 Mayıs’a mücadele, umut, coşku dolu günler olsun.

Milyonlarca yurtsever yalnız olmadığını hissetsin, birlik olmanın gücünü yaşasın.

İktidar da hesabını ona göre yapsın.