BU yazı aslında genel ve ciddi bir çağrı ya da uyarı metni olarak Meclis’e ve partilere seslenebilmeliydi. Çünkü konu önemli ve kritik. Şu günlerde yapılacak yanlışlar toplumu içinden zor çıkılacak durumlara sürükleyip çok zaman kaybına yol açabilir.
Konu, “yeni anayasa” ve Sayın Başbakan’ın o soruna ilişkin tutumundaki yanlışlıktır. Konunun bu yönü hiç çekinmeden açıkça tartışılmayı gerektirdiği için bazı politikacılarımızın incinmesiyle sonuçlanabilir.

Sorun, özetle şu: Başbakan mutlaka başkanlık sistemine dayalı bir anayasa sistemi istiyor; ama o sistemin özelliklerini, güçlüklerini ve bu ülkenin koşullarında devlet, hükümet, toplum ve eğer başkan seçilirse kendisi için yaratabileceği sıkıntıları tam bilmiyor ya da kestiremiyor. Kolay sorun değil bu, uzmanlık ister ve ABD dahil şimdiye kadar bunu denemeye kalkmış her ülkeyi çok yormuştur.

Elbet, Meclis çatısı altında ve bunun için kurulmuş komisyonlarda da Amerikan sistemini ve sorunlarını bilenler vardır. Ama galiba onlar Başbakan’ın tutkusu karşısında seslerini iyi duyuramıyor veya sessiz kalmayı tercih ediyorlar.
Daha doğrusu, böyle bir işe girişilmeden önce üniversitelerden yararlanılarak uzmanlardan oluşmuş bir altyapı kurulmalıydı.

Daha da doğrusu, Osmanlı yıllarından başlayarak iyi kötü parlamenter bir sistemle yönetilmeye alışmış bir topluma taa okyanus ötelerinden alınma kurallarla Anadolu topraklarına demokratik yönetim geliştirmeye kalkışmak hangi aklın reçetesi olmuştur? Parlamenter sisteminde aksayan, iş görmeyi yavaşlatan ya da istenmeyen yönlere saptıran nedenler varsa onlara yasa ve hatta içtüzük değişiklikleriyle çare bulunamaz mıydı?

Şunu yazmak pek yanlış olmaz herhalde: Başbakan’ın içi içine sığmayabilir ve gözünün önünden padişahlı filmlerden kalma fanteziler geçip duruyordur, ama yirmi birinci yüzyılın gereklerine ve özlemlerine pek uymayan o hayalleri bırakıp anayasa değişikliği için bir bilim kurulu kurmak düşünülemez miydi?
Sayın Başbakan kendi hayalleriyle bugünkü durum arasında yapacağı bir gerçeklik tercihiyle hem ülkeyi doğru bir raya oturtabilir, hem de kendi tutkusunu sağlam bir bilgi kaynağına bağlamış olur.
Başarılamayacak bir iş değildir bu.

Yazarımız yıllık izninin bir bölümünü kullanacağından yazılarına 1 hafta ara verecektir.