PENCERE

İLHAN SELÇUK

Canavar Masallarına Paydos...

Şeytan kulağına kurşun, bir süreden beri faili meç­hul cinayetler durdu gibi...

Susurluk kazasından sonra sanki bir şeyler değişti. Birisi yukardan emir mi verdi?.. Yüksek bir yerde karar mı alındı?.. Faili meçhul cinayete artık gerek mi kalmadı?.. Katiller örgütü kendi başının derdine mi düştü?.. Yeni bir faili meçhul cinayetin toplumu büsbütün ayağa kaldıracağı mı hesap ediliyor?..

Bir keramet var bu işte...

Değişen ne?..

*

Değişen “derin devlet” mi?..

“Derin devlet” deyimine ben hiç ısınamadım, “trafik canavarı” gibi gerçeğin üstüne şal örtüyor.

Devletin derinliğini ölçmek için sınıfsal iskandile başvurmak en geçerli yöntemdir. Çünkü hiçbir devlet boşlukta duramaz; süngünün üstüne oturamaz; bürokrasiyle yetinemez; salt askere, polise, milis kuruluşlarına, gizli çetelere dayalı devlet olmaz; derin devlet diye bir dudağı yerde, bir dudağı gökte masal canavarı yaratmak aldatmacadır.

*

“Trafik canavarı”nı kim yarattı?..

Kırk yıldan beri “Cumhuriyetin demir ağlar politikası”nı rafa kaldırıp, yük ve yolcu taşımacılığını yüzde 95 oranında karayollarına hangi güç bağladı?..

İçte dışta, petrol ile otomotivde somutlaşan çıkar grupları var mı, yok mu?..

Türkiye’de gözü açılmamış bir toplum keşfederek tezgâhlarını kuranlar, koskoca demiryolları ağını paslandırıp karayollarını mezbahaya çevirdiler.

Oysa 21’inci yüzyılın eşiğinde, uygar dünyanın gelişmiş ülkeleri yük ve yolcu taşımacılığında karayolları ile demiryolları arasındaki dengeyi kurdular.

Peki, Türkiye’de karayollarını kanlı bir mezbahaya dönüştüren kim?..

Trafik canavarı mı?..

*

Bizimki gibi birkaç yılda bir seçim yapan, parlamentoyu sık sık yeniden oluşturan, üç beş yılda beş altı hükümet değiştiren çok partili bir ülkede “derin devlet” edebiyatı “trafik canavarı”larına rahmet okutan bir söylencedir.

Nasıl oluyor da hükümet gücü ellerinde bulunan partilerin çeşitli koalisyonları “derin devlet”in alnını karışlamaktan kaçınıyor?..

Canavar masalları çocuklara göredir.

Medyadaki derin devlet aldatmacası da devleti oluşturan sınıfsal gerçekten kaçışın kurnazlık masalından ötede bir anlam taşımıyor.

*

Ancak öyle de olsa, böyle de olsa, devlet sığ da olsa, derin de olsa, artık değişiyor.

Neden?

Çünkü “Soğuk Savaş” bitti.

Vaktiyle “komünizm canavarı” ile uğraşan “derin devlet” bu kez “irtica canavarı”nın en büyük tehlike olduğunu ayrımsadı.

O irtica canavarı ki komünizm canavarına karşı vaktiyle devlet eliyle beslenip büyütülmüştü; şimdi “mürteci” herkese Dr. Frankenştayn’ın laboratuvarından kaçıp ortalığa çıkmış gibi geliyor.

*

Canavar masallarını bir yana bırakırsak Türkiye’nin bugün hangi sorunlarla karşı karşıya olduğunu görebiliriz; bu aşamada yavaş yavaş kendimize geleceğiz; “Soğuk Savaş”ın değirmeninde öğütülmekten kurtulduk.

Devlet değişiyor...

Çünkü toplum değişiyor...

Değişmek zorundadır.

(3 Nisan 1998 tarihli yazısı)