Yarı final umuduyla geldim stada. Heyecanlıydım, bir o kadar da stresli. Yerime geçtikten sonra önce tıka basa dolan tribünlerdeki coşkulu tezahüratlara kendimi odakladım. Harika atmosfer vardı. 12. adam hazırdı maça. Teknik direktör İsmail Kartal, Atina’da yaptığı kadro hatasını bu kez tekrarlamadı. Eleştirmiştim ilk maç sonrası. Kızmış

Sarı-Lacivertlilerde uzun süredir sakat olanlar bir iki günde nasıl hazır hale geldi şaşırmadım değil. Takım doktorunu anlamakta güçlük çekiyorum. Mücadeleye iyi başladık. Susmayan seyirci topluluğu. Her şey yolunda. Gol lazım. Onu da başarıyoruz İrfan Can Kahveci ile. Rakibi kenara atmayalım ofansif yönü çok güçlü. Dakikalar ilerledikçe maç kora kora dönüşüyor. Hata yaptığımız anlar oluyor. Fred, Dzeko ve Tadic biraz tutuk. Hakem harika. Her şeye düdük çalmayıp oynatma taraftarı. İkinci yarı ise bambaşka bir F.Bahçe var sahada, maçın kontrolü Olympiakos’un eline geçiyor. Yunan ekibi tehlike geliyor kalemize. Livakovic’in çok kritik bir kurtarışı var. İsmail Hoca, ikinci yarı toparlanan Fred ile mücadelenin en etkili isimlerinden İrfan Can’ı niye çıkardı anlamadım. Herhalde sarı kart ceza sınırında olduklarındandır! Sonlara doğru baskıyı artırsak da maç uzatmaya gidiyor. 103’te önce Livakovic, sonra direk, ardından çizgide Djiku... Yürekler ağızda. Ve penaltılar... Tadic, Cengiz, Bonucci gibi tecrübeli isimler penaltı kaçırırsa tur da gider kupa hayali de... Livakovic 2 penaltı çıkardı daha ne yapsın? Çok yazık oldu Fenerbahçe’ye hem de çok...