İnsan yaşamı neden önemsenmez benim ülkemde? Umursamazlık, boşvermişlik devleti yönetenlerde, bürokraside neden egemendir?

Toplum olarak unutkanız, orası çok açık...

Bir acıyı yaşadık Van ve Erciş’te...

600’ün üzerinde yurttaşımız can verdi... Yedi-sekiz katlı binalar çöktü; çocuklar, gençler, yaşlılar öldü.

İçimiz sızladı!

O soğukta battaniyelere sarılmış bebeler, analar... okulları, fakülteleri kapanan çocuklar, gençler.

Ülkeyi yönetenler, bürokratlar, tüm yardımı Erciş’e yönlendirdiler.

Çadırları, battaniyeleri, gıda yardımlarını...

Erciş’te yıkılan konut sayısı fazlaydı...

23 Ekim’den bugüne kaç gün geçti...

Ne çabuk unutmuştuk 7.2’lik depremi, ne çabuk?

Van’da yurttaşlara “Evlerinize gidin, orada kalın” denildi mi?

Denildi!

Onlar evlere girdiler korka korka...

Ve önceki gece saat 21.15’te Edremit merkezli, ABD’ye göre 5.7, Kandilli’ye göre 5.6 büyüklüğünde deprem iki oteli, 25 evi yıktı...

***

Ölü sayısı şu ana değin 12.

Önceki gece televizyonlarda görüntüleri izlerken içim acıdı... Yurttaşların çaresizliği, tepkisi, öfkesi...

Umursamaz bir toplumuz... devleti yönetenler umursamıyor, halk umursamıyor...

Yaşamın kaynağı nedir? Çağdaşlık nerede başlar? Uygar toplum olmanın bedelini biliyor muyuz?

Bu soruları çoğaltabiliriz... İnsan olmanın erdemini düşünebiliriz...

Uykularımızı bölen, düşlerimizi alıp götüren bu aymazlık neden?

Suskunluğun titreşimde, öfkenin selinde var olmanın bedelini hep birlikte ödüyoruz.

Gecenin kanat çırptığı o derin gözleriyle çocukların haykırışı, erkeklerin başkaldırışı; soğuk bir Van gecesinde yaşıyor gibiydim önceki akşam.

Körelmiş duygular içinde olanlara seslenmek istiyorum, onların yakalarına yapışıp hesap sormak:

“O iki otel ve 25 ev deprem yorgunuydu... 50 yıl önce yapılan Aslan ve Bayram Oteli’ni niçin kapatmadınız? İki otelin ve 25 evin duvarlarının çatlak olduğunu görmediniz mi?”

***

Yıkılan Bayram Oteli yörede siyasal ve ekonomik olarak çok güçlü bir aşiretin değil miydi?

Van 4. Ağır Ceza Mahkemesi’nde yargılanan Mustafa Bayram, \tVan Müteahhitler Derneği Başkanı Haşmet Celal Bilici ve 18 kişi \t28 yıl ağır hapis cezasına \tçarptırılmıştı.

Suçları “ihaleye fesat karıştırmak ve cürüm işlemek”ti.

Yargılama 4 yıl sürdü.

10 Haziran 2011’de karar verildi...

Haşmet Celal Bilici ve Mustafa Bayram cezaevinde mi yoksa kaçak mı, bilmiyorum...

Bayram’ın oğlu Hecer Bayram bir dönem Edremit ilçesinde belediye başkanlığı yapmış, AKP’den istifa edip bağımsız kalmayı yeğlemişti, kardeşiyle birlikte cinayet suçundan yargılandığı için.

Geçelim...

Geçelim ama Van’da çocuğunu, yakınlarını, babasını, anasını yitirenlerin isyanına cop ve biber gazı neden?

***

23 Ekim depreminin ardından gelip iki otelde kalanlar, duvarların ve kolonların çatlak olduğunu söylediler önceki akşam televizyonlarda....

Söyleyenlerden birisi bilim insanıydı üstelik.

Van’da bir insanlık suçu işleniyor...

Van kendi kaderiyle baş başa bırakılmış....

Halkın öfkesi bu yüzden.

Yardımlar Erciş’e gitmiş...

Neden, niçin?

Televizyonlarda tepkiler hükümete ve gazetecilere...

Oysa meslektaşlarımız orada görev yapıyor...

Zor koşullarda çalıştıklarına önceki akşam bir kez daha tanık oldum.

Bayram Oteli’nin göçüğü altında iki meslektaşımız da var...

Bakan beyler ne demişti 23 Ekim depreminin ardından:

“Van, deprem açısından en güvenilir yer... Herkes evine gitsin, rahat rahat uyusun...”

Uyudular mı?

***

Evlerindeydi Vanlılar... Van’a 17 kilometre ötede Edremit merkezli sarsıntı evlerini başlarına yıktı...

Halk bu yüzden tepkili, bakanlara bu nedenle öfkeli...

Yaşamın haritasında, düşlerini çoğaltmak, geleceğe güvenle bakmak onların da hakları....

Üniversiteler ve okullar 14 Kasım’da değil 5 Aralık’ta açılacak...

Peki üniversite ve fakültelerde okuyan öğrenciler ne olacak?

Yurtlar yıkılmış, evler oturulmaz hale gelmiş.

Ne olacak?

Kaçak yapılar, denetimsiz inşaatlar...

İstanbul’un da durumu ortada...

Türkiye’nin bir deprem kuşağında olduğunu bilmiyor muyuz?

Ödediğimiz deprem vergileri “duble yollar” için harcanmış...

Dedim ya, insan olmanın bedelini ödüyoruz toplum olarak... Bunca ölümlere, bunca acılara karşı...

Bir süre sonra da yaşananları unutuyoruz...

Yalan mı?