Denize yakın çay bahçeleri yaz yorgunluğunu üzerinden atmaya çalışıyordu...

Okullar açılmış, kıyı kasabası boşalmıştı... Az ötede de balıkçı tekneleri vardı. Üstü brandayla örtülü kahvelerin önünde, orta yaşlı kadın ve erkekler oturuyor, kimileri oyun oynuyordu...

Az sonra hava birden bozdu ve yağmur başladı...

Gazeteleri okuyordum çayımı yudumlarken...

O sırada bir okurla karşılaştım...

Sandalyesini çekti ve yanıma oturdu.

Konuşmaya başladık...

Şu soruyu sordu:

“Dolar iki lira olur mu, terör bundan sonra büyük kentleri de vurur mu?”

Biri ekonomik, diğeri sosyal bir soruydu...

Nasıl yanıt verebilirdim?

***

ABD Merkez Bankası kaygıları giderememiş, Çin yavaşlamış, dünya piyasaları allak bullak olmuştu...Terör Güneydoğu’da can almayı sürdürüyordu. Diyarbakır’ın göbeğinde genç bir polisimiz şehit düşmüştü...

Türkiye’nin kredi notunun artışından sonra dolar birden düşmüş, borsa yükselmişti... İki gün geçmeden bir şeyler olmuş, bu kez dolar “tehlike sınırı”nı aşarak 1800 liranın üzerine çıkarken, borsa düşmeye başlamıştı.

Mustafa Sönmez’in deyişiyle birileri “voliyi” vururken, medya bilerek ya da bilmeyerek vurguna çanak tutmuştu.

Eli kanlı PKK terörünün Ankara’da Kızılay’ı kana bulaması, Siirt’te bir otomobile önce el bombası atıp, sonra silahla tarayarak dört kadını öldürmesi...

Bitlis ve Van’da dört güvenlik görevlisi şehidimiz toprağa verilirken, Diyarbakır’da bir polisimizin sokak ortasında uzun namlulu silahlarla çapraz ateşe tutularak katledilmesi...

***

Terörün kana doymadığı gerçeğini görüyorduk toplum olarak.

Her zaman değindiğim gibi, toplum olarak tepkisizdik.

Alanları doldurup kör teröre karşı tepki göstermiyorduk...

Şehit cenazelerine alışmıştık.

Kıyı kasabasına yağmur yağıyordu...

Orta yaşı çoktan geçmiş insanlara baktım... Çoğun Türkiye’de yaşananlardan habersizdi anladığım kadarıyla... Belki de kanıksamışlardı artık...

Yanımda oturan okur, doların, borsanın yükselip yükselmeyeceğini, terörün büyük kentlere sıçrayıp sıçramayacağını merak ediyordu.

Ona doların neden yükseldiğini anlatamadım ama kör terörün büyük kentlere yıllar önce sıçradığını, Ankara Ulus’ta, İstanbul Güngören’de, İzmir’de, Antalya’da, Kuşadası’nda onlarca can aldığını anlattığımda şaşırıp kaldı:

“Yaa öyle mi?!”

Salt geçmişi değil, bugünü de unutan bir toplumduk...

***

Kendi acılarımızı birkaç gün sonra unutuyorduk.

Eli kanlı PKK toplumu yıldırmak, Türk-Kürt çatışması çıkarmak için elinden geleni yaparken, ABD PKK için şöyle diyordu:

“Terör örgütü, Türkiye’yle ortak düşmanımızdır!”

ABD bunu 2007’den beri söylediği halde, PKK’nin önde gelen adamlarının Kuzey Irak’ta saklandığını, nerelerde oturduğunu bildiği halde, Türkiye’yi bu \tkonuda engellediği nedense unutuluyordu.

Yine hep yazdığım gibi emperyalist güçler Türkiye’yi çoktan kıskaca almışlardı... PKK’yi, başta ABD olmak üzere, AB ülkeleri koruyup kolluyordu...

Başbakan Erdoğan BM’de esip gürledi İsrail’e karşı...

Mısır, Tunus, Libya gezisinde laiklik ve demokrasi dersi verdi... Suriye lideri Beşşar Esad’ı sert bir dille uyardı...

***

Bir kıyı kasabasındayım ve yağmur yağıyor... Gazeteler geldi... Cumhuriyet’te Musa Kart’ın her şeyi anlatan karikatürüne bakıyorum, acı bir gülümsemeyle:

“Cenazeler dizi dizi, sevdiğimiz yerli dizi...”

Başımı kaldırıyorum... Kahvenin bahçesinde bir televizyon... Eski, ünlü bir dizi... Kadın müşteriler o diziyi izliyor...

Masadan kalkıp, kıyıya doğru yürüyorum yağmurun altında...

Sessizliğin sesi içindeyim!