Siyasal hayatımızın temel taşlarındandı, 68 kuşağının çok canını yaktığı gibi, 78 kuşağını da silip götürmüştü...
Birinci Milliyetçi Cephe, İkinci Milliyetçi Cephe’nin başkomutanı, Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan, Hüseyin İnan’ın “ölüm fermanı”nı iki elini kaldırarak onaylayandı...
Hani o ünlü fötr şapkasını alıp giden...
Gelen gideni aratırmış!
Unutkan bir toplumuz, pek çok şeyi unuturuz ya da belleğimizden sileriz....
İyi gelir toplum olarak bunlar bize...
Cumhuriyet, haberi logosunun tam altından görmüş, “demokrasi azizi”nin sevenleri oraya, İslamköy’e koşmuş...
İki uçak dolusu konuk...
Bir yanda “Çoban Sülü”, öte yanda Kemal Kılıçdaroğlu, Devlet Bahçeli...
Utku Çakırözer’in izlenimlerinde okudum, “demokrasi azizimizin” müzesindeki yedi kubbenin anlamını öğrenmiş oldum...
Kardeşi Şevket Demirel anlatmış:
“Altı kere gitti, yedi kere geldi!”
Doğrudur!
Gitti ve geldi...
Bir kuşağın kırılmasında harç kardı, kontrgerillanın lideri, Ziverbey Köşkü’nün işkencecisi Orgeneral Faik Türün’ü emekli olduktan sonra milletvekili yaptı.
Kanlı Pazar, toplu namazlar, Nurcular, Süleymancılar, aşiretler...
Hepsi “demokrasi azizi” Süleyman Demirel’in başyapıtıdır...
Derin devleti, kontrgerillayı, NATO Gladyosu’nu bu ülkede en iyi bilen devlet adamıdır.
Bugün Demirel 90 yaşında...
Belki kimileri Demirel’in özgürlükçü olduğunu, laiklik temelinde demokrasiyi savunduğunu söyleyebilir...

***

68 kuşağı çok iyi tanır demokrasi azizi Süleyman Demirel’i...
Şimdilerde pek anımsanmayan Komünizmle Mücadele Derneği’ni, Adalet Partisi Gençlik Kolları’nı...
Altıncı Filo eylemlerinde “Morrison’un uşakları”nı...
O acılı günlerimizi.
Emperyalizme başkaldırdığımız yılları...
İlhan Selçuk ikinci kez gözaltına alınmıştı.
O gece İstanbul’da tüm yazıişleri ayaktaydı...
Ben ve Yalçın Bayer, gazetenin kamyonetiyle İstanbul’da Merkez Komutanlığı ve Emniyet Müdürlüğü’nde, karakollarda İlhan Ağabey’i aradık...
Gecenin geç saatlerinde gazeteye döndüğümüzde Oktay Kurtböke Birinci Ordu Komutanı Orgeneral Faik Türün’e ulaşmıştı...
Faik Türün ve öteki komutanlar Van’da toplantı halindeydi...
Faik Türün, Kurtböke’ye şöyle demiş:
“İlhan Selçuk bizim misafirimiz!”
Sonradan öğrendik ki İlhan Selçuk Ziverbey Köşkü’ne götürülmüştü...
İlhan Ağabey’in Ziverbey Köşkü kitabını dün bir kez daha elime alıp sayfalarını karıştırdım...
İçim cız etti...
Abdi İpekçi cinayetini düşündüm, kanlı 1 Mayıs’ları, Kanlı Pazar’ları, demokrasi azizimizin fötr şapkasını alıp kaçtığı günleri, 12 Mart, 12 Eylül, 28 Şubat’ı, e-muhtıra yıllarını...
Demokrasi azizimizin eli kanlı faşoları nasıl koruyup kolladığı yılları, Nur ve Komando kamplarını...
Demirel’in şu sözlerini:
“Bana milliyetçiler adam öldürüyor dedirtemezsiniz!”

***

Demirel’in “demokrasi azizi” olarak görülmesi, benim içimi acıttı...
Bunu açık açık söylüyorum!
Sanırım pek çok yurtseverin, Atatürkçünün, sosyalistin, demokratın da yüreğine kor düşmüştür...
Uzun yıllar parti liderliği, başbakanlık, cumhurbaşkanlığı yapmış, altı kez gidip yedi kez dönmüştür...
Mustafa Kemal’i minnetle anması olağandır...
Kenan Evren de aynı gerekçeyle Atatürkçülük adına darbe yapmadı mı?
O da “asmayalım da besleyelim mi” demedi mi?
Cumhurbaşkanlığı döneminde, cemaatin Orta Asya cumhuriyetlerinde okullar açmasında büyük katkısı olmuştur demokrasi azizi Demirel’in...
1980 yılında Zincirbozan’da kalmıştır...
Siyasette yasaklı olduğu dönemde hem Bülent Ecevit’e, hem de Demirel’e destek verdik Cumhuriyet gazetesi olarak...
Bu bizim demokrasi görevimizdi!
Yıl 2014...
Benim kişisel görüşüm şu:
“Demirel, Türk-İslam Sentezi’nin yayılmasında; demokrasimizin çağın gerisinde kalışında, özgürlüklerin gelişmemesinde darbeci paşalar kadar günahkârdır!”
Demokrasi sadece seçimle gelip seçimle gitmek değildir...
Daha yazacak çok şey vardı. Yeğenler, yiyenler, hayali mobilya, sunta ihracatı, İlksan, Egebank falan!
Şimdilik bu kadar..