Çekip gitmek istiyorsun bazen... Oturup düşünüyorsun uzun uzun...

Özlemleri, umutları... Yitip giden yılları...

Alçalan sis bulutlarının içinde o taze güzellikleri... Cahit Külebi’nin dizelerinde yer alan “yüzünde uzak sevgilerin derin aydınlığını”...

Başını göğe çevirip bakmayı uzun uzun...

Mavi göğün yalnızlığında yarım kalmış bir öyküyü.

Yıldızların gece yarısı sevişmelerini.

Uzun yolculukları...

Bir pencere kenarına oturup, elindeki kitabı okumayı.

Öğrenmeyi, insan olmayı, sevgiyi.

Pablo Neruda’nın dizelerini gecenin karanlığında haykırmayı:

“Gözlerim arar onu, çağırır yanıma

Yüreğim çağırır, ama yoktur bu sefer

Böyle gecelerdeydi beyazlaşır ağaçlar

Gayrı ne eski biziz ne de geceler.”

Ekmeğe ve özgürlüğe ne denli muhtaçsak, ne denli seviyorsak hayatı...

İnsan çekip gitmek istiyor kimi zaman.

Adı bilinmedik bir yere...

Bir meşelik ormanına, dağların ardında bir taşra kasabasına.

Kaybolan umutlarımızı toplamaya belki, belki aşklarımızı aramaya...

O soğuk kış günlerinde Ankara’da çadırlarda eylem yapan TEKEL işçileriyle Samsun’da, İzmir’de, Diyarbakır’da buluşmaya.

Hani “parasız eğitim isteyen” üniversiteli gençlerle konuşmaya...

Sahi kaç yıl hapis cezasıyla yargılanıyor o çocuklar ve TEKEL işçileri.

***

Kuşlar gibi konmak akışına zamanın...

Unutmak her şeyi...

Bir ölgün ışık odanın içinde yılların çizgilerini aydınlatıyor yine.

Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan’la birlikte idam edilen Hüseyin İnan’ın babası Hıdır Amca da yaşamını yitirmiş.

Hıdır Amca 90 yaşındaydı...

Nasıl da acı çekmişti 1972’den bu yana...

Kaç gün kalmıştı üç fidanın ölüm yıldönümüne?

Yıllar ne çabuk geçiyordu... İşkenceler, zindanlar...

Acımasızlık, ikiyüzlülük!

Shakespeare’in bir dizesi geldi aklıma haberi okuyunca:

“Yaşlısın deseler de inanmam aynalara

Gençlik ve sen aynı yaştasınız ya!”

Gelecek doğmadı daha acılardan... Gelecek yaşamı kuşatmadı henüz...

İşimiz zor, bunun bilincindeyim...

ÖDP olayı ülkemin ne denli kuşatma altında olduğunu, hukuksuzluğun nasıl ivme kazandığını gösteriyordu.

YSK kararıyla seçimlere girme hakkı elinden alınan ÖDP, sokaklarda hukuka isyan ediyor ama kimseler duymuyor.

Ne televizyonlar ne gazeteler.

Her şey göğün mavisi gibi değil... Zifiri bir karanlık var gün ortasında...

Kıyım var, acı var, 18 yaşındaki üniversite öğrencilerinin aylardır zindanda yatmaları var...

Suskun bir toplum...

Unutkan, boşvermiş...

Tepkisiz!

Hiç kimse esen fırtınayı önemsemiyor, iktidar-tarikatlar ilişkisini görmüyor.

Çünkü gelecek hiçbir zaman doğmadı acılarda Attila Jozsef’in dediği gibi...

***

Vurdumduymazlık...

Sevdayı, aşkı bilmemek.

Bir otobüs şoförünün, öpüşen sevgililere “İnin aşağıya, burası fuhuş yuvası değil” diyerek aşağılaması.

Cehalet!

Bilgisizlik!

Aşk özgürlüktür, aşk hayattır!

Bir mor menekşedir sevgi...

Bir kırmızı gül!

Bilir misiniz yaşamın rengini yüreklerinde taşır kadınlar...

Kaçıp gitmek bir yerlere...

Uzaklara, kimseler bulmasın diye...

Anıların çiçeklendiği, insan olmanın erdemliliğinin saklı olduğu yerlere.

Kimdi onlar, nereliydi, ne iş yaparlardı diye soracak olursanız...

Bakın çevrenize tanırsınız...

Biten zamana yol veren ustalardır!

Tekirdağ’da bir fidan, Tunceli’de özgürlüğe açılan pencere...

Karanlıktan aydınlığa uzanan bir sevgi ırmağı...

Barış...

Dostluk...

Kardeşlik...

Emeğin örgütlü gücü...

***

Bir kız çocuğu bakıyor Harran ovasında... Diyarbakır çarşısında tablacı çocuklar.

Gün Sümbül Dağları’nın ardından doğarken, Çukurova’da ırgatlar tarlalarda çalışıyor...

Bir çağlayan ne zaman fışkırır zamanın içinden? Ne zaman özgürdür aşk?

Bilen var mı?

Bak Hüseyin’in babası Hıdır Amca da öldü...

İşte böyle geçiyor yaşam...\t

\n