Şu referandumu kim icat ettiyse çok yaşasın...
Çift taraflı bir bıçaktır:
Demokrasiyi koruyabileceği, geliştirebileceği gibi onu yok da edebilir!
Bir yandan demokrasinin temel kurallarını yerleştirmek için kullanılırken öte yandan temel insan hak ve özgürlüklerini, anayasa mahkemelerinin rejimi koruyan işlevlerini yok etmenin de en hızlı ve en güvenli yolu olarak ortaya çıkmıştır:
“Milli irade böyle istiyor” diyerek her türlü kimliği bastırabilir, her türlü seçim koşulunu ortadan kaldırabilir, bir kişiyi her türlü yetkilerle donatarak iktidara oturtabilir!
“Temel hak ve özgürlükler” mi dediniz?
“Milli irade” karşısında ne önemi vardır o dediklerinizin!

Geçmişteki ve günümüzdeki diktatörlerin çoğu, ömür boyu iktidarlarını referandumlara borçludur...
Geçmişteki ve günümüzdeki totaliter rejimlerin bazılarının temelinde de, aynen İran İslam Cumhuriyeti olayında olduğu gibi, referandumlar yatar!

Doğanın ve tarihin korunması...
Yaşam kaynağı yeşilin, ağaçların, parkların, ormanların, nefes alacak mekânların, meydanların geliştirilmesi...
En temel insan hakkı olan yaşam hakkının, kentsel boyutunun çağdaş ölçütlere göre sağlanması...
Ve bütün bunların düşmanı rant hırsı:
Yaparsın bir referandum, çağdaş yaşam hakkını, rant hırsına kurban ediverirsin!

Üstelik kimsenin üzerinde durmadığı bir soru daha var:
Hangi koşullarda referandum?
Referandumda da geçerli olan bugünkü seçim sistemimiz hem seçmen listeleri hem de sonuçların ilanı bakımından iktidara bağımlıdır:
1) Şeklen, bağımsız Yüksek Seçim Kurulu’nun denetiminde olan, ama aslında İçişleri Bakanlığı tarafından hazırlanan seçmen listeleri...
2) Şeklen, bağımsız Yüksek Seçim Kurulu’nun denetiminde olan, ama aslında Adalet Bakanlığı’nın sitesinde, iktidar tarafından saptanan bilgisayar programlarıyla ilan edilen sonuçlar...

Aslında benim, şu anda yasal olarak pek de olanaklı görünmeyen bir referandum değil, ama bir araştırma önerim var:
Sorun bakalım halka:
Taksim’e Topçu Kışlası neden, niçin yapılıyor?…
Bilen var mı?