Hiç kuşkusuz benim gibi muhaliflerin çok şikâyet ettiği, çok eleştirdiği Adalet ve Kalkınma Partisi içinde de kişilikli, akıllı ve dürüst insanlar var…
Ama yapıyı gittikçe “Tek adam partisi” haline getiren iktidar sarhoşluğu, bireysel iradeleri baskıladığı için onları görmüyoruz, duymuyoruz!
AKP içindeki değerli insanlardan biri de Milli Eğitim Bakanı Nabi Avcı gibi görünüyor.
“Gibi görünüyor” diyorum, çünkü kendisini hiç tanımam…
Ama bakanlığa geleli beri yaptığı düzeltmeler, insanı, hele benim gibi iflah olmaz bir iyimseri, biraz da olsa umutlandırıyor…
Elbette şimdi “F klavye” konusundaki uygulamalarını da bekliyoruz!
Bu girişi, Avcı’nın Gezi Parkı Direnişi’nin ilk günlerindeki değerlendirmesine dikkat çekmek için yaptım:
“Muhalefetin senelerce uğraşsa da başaramayacağı bir şeyi 5 günde başardık.
Normal koşullarda bir araya gelmesi düşünülemeyecek, birbirinden çok farklı kesimleri, grupları, fraksiyonları toz duman içerisinde birbirleriyle buluşturduk.
Yalnız bu gösterilere katılan özellikle gençlere şunu da söyleme ihtiyacı duyuyorum:
Bu toz duman dağıldıktan sonra, yanlarında yürüyen bazılarının kimler olduğunu gördüklerinde çok şaşırabilirler.
Çünkü medyadan da takip ettiğimiz kadarıyla ve gelen bilgilere göre, birbiriyle imtizaç etmesi, birlikte davranması, birbirleriyle aynı yoldan yürümesi düşünülemeyecek olan farklı kesimlerin bir araya geldiği bir süreç...
Yani bu gaz bulutları dağıldığı zaman, koltuğunun altında Orhan Pamuk’un kitabını taşıyan, Açık Radyo dinleyicileri, yanlarında koltuğunun altında ulusal gazeteler taşıyan beyaz bereli çocukları görürlerse hiç şaşırmasınlar.”

Avcı’nın teşhisi doğru, uyarısı gereksizdir:
Çünkü oradakiler, Atatürk resmiyle Öcalan posterinin yan yana asıldığı bir meydanı bizzat kendileri ürettikleri için, nerede ve kimlerle birlikte olduklarını çok iyi görüyor ve çok iyi biliyorlardı.
AKP yöneticileri, bu mucizevi birlikteliğe, Avcı’nın sözleriyle, “birbiriyle imtizaç etmesi, birlikte davranması, birbirleriyle aynı yoldan yürümesi düşünülemeyecek olan farklı kesimlerin bir araya geldiği bir süreç”e nasıl yol açtıklarını, onu hangi ceberut kibirleriyle gerçekleştirdiklerini sorguluyor mu acaba…
Tepeden baktıkları için, polise sıktırdıkları su ve gaz bulutları arasında kaybolan meydandaki gerçekleri göremeyenler gençler değil de, onlar olmasın!