Sovyetler Birliği’nin simgesel çöküş tarihi Berlin Duvarı’nın yıkıldığı 1989 yılıdır.

Ardından 1991’de Moskova Antlaşması ile yeni devletler kuruldu ve Sovyetler Birliği hukuken de dağıldı.

Soğuk Savaş sona erdi…

Komünizm tehdidi siyasal olarak ortadan kalktı…

Böylece Siyasal İslamın, ABD (ve Batı) tarafından antikomünist amaçlarla kullanılması da işlevini yitirdi!

Oysa ABD ve Batı yıllarca antikomünist amaçlarla kullanmak üzere Siyasal İslama büyük yatırımlar yapmış, siyasal, ideolojik, örgütsel ve parasal olarak büyük kaynaklar harcamıştı.

Bu yatırımların sonuçları ortadaydı…

Uluslararası ilişkilerde ve siyasal-kültürel-toplumsal olaylarda, eğilimler öyle bıçakla kesilir gibi durmaz, sonuçlar birdenbire ortadan kalkmazdı.

Nitekim, ABD’nin ve Batı’nın yıllarca yatırım yaptığı dincilik ve milliyetçilik akımları da olanca güçlerini yeni dönemde de sürdürdü.

Sovyetler’in çöküşü bir anlamda Endüstri Devrimi’nin bitişini ve insanlığın Bilişim Devrimi diye adlandırılabilecek yeni bir döneme girişini de simgeliyordu.

Bu yeni dönemin yükselen ideolojisi, Tarım Devrimi’nin getirdiği din ve mezhepler ile Endüstri Devrimi’nin getirdiği milliyet ve sınıf kavramlarını da aşan bir biçimde Demokrasi ve İnsan Hakları olarak ortaya çıktı.

Böylece ABD’nin ve Batı’nın Sovyetler Birliği’ne karşı yaptığı ideolojik ve siyasal yatırımlar, mikrodincilik ve mikromilliyetçilik bağlamında varlıklarını ve işlevlerini yeni dönemin egemen ideolojisi olarak takdim edilen Demokrasi ve İnsan Hakları çerçevesinde sürdürdü…

Ve bu ideolojiler, özellikle Sovyetler Birliği’nin Doğu Avrupa’daki, Balkanlar’daki ve Kafkaslar’daki kalıntılarının temizlenmesi için kullanıldı…

Eski devletler, birlikler bölündü…

Yeni küçük devletler ortaya çıktı.

***

Elbette ABD’nin yarattığı siyasal-askeri amaçlı örgütlenmeler de varlıklarını sürdürdü.

Ama hedefleri olan komünizm çöktüğü, Sovyetler Birliği dağıldığı için, varlıklarının sürdürülmesi yeni düşmanların bulunmasına bağlıydı.

Ortadoğu’daki Filistin-İsrail savaşları ve anlaşmazlığı böylece din, mezhep ve milliyetçilik bağlamında yeniden gündeme geldi:

Artık komünizmin ve Sovyetler Birliği’nin yerini, düşman olarak Filistinlilere, yani İslama karşı savaşan İsrail ve onun baş destekçisi ABD almıştı.

Siyasal-askeri nitelikli örgütlerin en güçlüsü olan El Kaide tam bir Dr. Frankenştayn ve yarattığı canavar öyküsünde olduğu gibi, kendi yaratıcısına, ABD’ye yöneldi.

Önce dünyanın her yerindeki ABD üslerine saldırılarla başlayan bu yeni yönelim, 11 Eylül 2001’deki “İkiz Kuleler Saldırısı” ile doruk noktasına ulaştı.

İlginç bir biçimde bu yeni Siyasal İslam-Batı savaşının teorisyeni de ünlü bir Amerikalı siyasal bilimci, Prof. Samuel P. Huntington oldu.

***

Pek doğal olarak dine ve milliyetçiliğe, siyasal ve askeri bağlamda yapılan yatırımların tek ürünü El Kaide değildi.

Filistin Kurtuluş Örgütü’ne rakip olarak yaratılan Hamas, İran’ın desteklediği Hizbullah ve irili ufaklı pek çok İslami silahlı örgüt uluslararası siyaset arenasında cirit atmaya başlamıştı.

Örneğin Türkiye’deki Uğur Mumcu, Ahmet Taner Kışlalı cinayetlerinin arkasında da bu örgütlerin olduğu mahkeme zabıtlarıyla ispat edilen gerçekler arasındaydı.

ABD’nin Irak’ı işgali bütün bu oluşumları tırmandırdı.

Ama aynı zamanda mikrodinci, mezhepçi çatışmaları da şiddetlendirdi…

ABD işgali altındaki Irak’ta Sünnilerle Şiiler birbirlerini öldürmeye başladı.

Bu sırada Siyasal İslam da insanlığın yeni döneminin egemen ideolojisi olduğu öne sürülen Demokrasi ve İnsan Hakları bağlamında yeni atılımlara girişti.

Pek çok ülkede mevcut siyasal yapı çerçevesinde örgütlendi.

Devamı salı günü!