Yılın önemli bir bölümünü geçirdiğim Gökçeada’daki köyümde bizi ada dışından ziyarete gelen konuklarımızın en şaştıkları görüntülerden biri de köy sokaklarında dolaşan hayvanların birbirleriyle olan dostça ilişkileridir. Önce koyun ve keçilerin serbest dolaşım haklarının adamıza özgü bir durum olduğunu söylemeliyim. Köyde ve kırsalında iki adımda bir karşınıza bir koyun ya da keçinin çıkması doğaldır. Yalnız onlar mı? Tavuklar, horozlar, kazlar ve onların yanında yürüyen civcivleri. Sayıları her yıl biraz daha artan kediler ve az sayıda köpek. Bu hayvanlar bir arada, birbirlerine saldırmadan, birbirlerinin yaşam haklarına saygı göstererek yaşarlar. Özellikle kedilerin civcivlere, köpeklerin yavru kedilere koruyucu yaklaşımları ibret vericidir. Bir canlıya, bir canlının hayatına saygı söz konusu olduğunda gözlerimin önünde bu görüntüler canlanır.

Konu, Ergenekon Davası’ndan tutuklu bulunan eski İnönü Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Fatih Hilmioğlu’nun oğlunun cenazesine gidebilmesi için kendisine verilen yol dahil 4 günlük izinde Ankara’daki evinde gecelemek istemesine verilen “Hayır!” yanıtıdır.

Prof. Hilmioğlu, 1998-2000 yılları arasında Tıp Fakültesi Dekanlığı, 2000-2008 yılları arasında da rektörlük görevlerinde bulunmuş. 2008 yılı Ağustos ayında rektörlük görevinin bitmesiyle birlikte emekliye ayrılarak Ankara’ya yerleşmiş. Başkent Üniversitesi’nde öğretim üyesi olarak görev yaparken, 13 Nisan 2009 günü Ergenekon soruşturması kapsamında tutuklanmış. Kendisine yöneltilen suç “askeri darbeye zemin hazırlamak için kaos oluşturmak”!

Savunmasını tutuklanmasından 18.5 ay sonra yapmış. Buna haklı olarak isyan ediyor. “Bu davada anlamakta zorluk çektiğim konuları belirtmek istiyorum. Ben bir bilim insanıyım, hukuk da bir bilim dalıdır. İnsanlık tarihi boyunca bilimin gelişmeye devam etmesi kolay olmamıştır. Gelişmenin önderleri işkencelerle, ölüm cezalarıyla karşılaşmışlardır. Hukukun da gelişmesi zaman zaman çok acı veren süreçlerden sonra gerçekleşebilmiştir. Bir tutuklunun 18.5 ay sonra savunmasını verebilmesi, temel insan haklarına dayalı, eşitlikçi, evrensel çağdaş hukuk kurallarıyla nasıl bağdaşabilir” diye soruyor.

Prof. Hilmioğlu’nun oğlu Emir bir trafik kazasında yaşamını yitiriyor. İstanbul 13. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından kendisine dört günlük cenaze izni veriliyor. Jandarma eşliğinde Silivri’den Ankara’ya götürülüyor. Ne var ki mahkeme Prof. Hilmioğlu’nun “evde mi yoksa cezaevinde mi kalacağı konusundaki takdir yetkisinin” kendisine eşlik eden jandarma komutanına bırakıldığını bildiriyor. Jandarma Komutanı da takdirini Prof. Hilmioğlu’nun akşam 23.00’te Sincan Cezaevi’ne götürülmesi, sabah 07.00’de de eve geri getirilmesi yönünde kullanıyor.

Prof. Hilmioğlu, karaciğer kanseri hastası, uzun zamandır bu hastalıkla boğuşuyor. Oğlu yaşamını yitirmiş, “evlat acısı” çekiyor.

Evinde geceleme isteminin geri çevrilmesindeki gerekçe ise acısını katlıyor yüreği dağlanmış bilim adamının: Tutuklu bir uyuşturucu kaçakçısının, kardeşinin ölümünden sonra gecelemesine izin verilen evden kaçarak kayıplara karışması!

Hukuk, yasa, mevzuat… Sanırım önce “insan” olmak gerekiyor. Belki insan değil de daha önce bizim Bademli köyünün hayvanları kadar canlıya saygılı hayvan olmak!

\n\n