Başından söyleyeyim, sıkıldım. Başbakan'dan, çevresinden, yandaşlarından; siyaset adına atılan palavralardan, söylenen yalanlardan, döndürülen dolaplardan, kurulan tezgâhlardan, ikiyüzlülüklerden; kadın denince aklına ille de apış arası gelen o iğrenç yaratıklardan sıkıldım, hem de çok sıkıldım.

Sis bombaları, biber gazları, plastik mermiler, TOMA’lar, uzay adamı kılıklı o polisler, laf döndüren amirleri, uzaktan kumandalı MOBESE’ler, sözde tecavüz senaryoları, cami-içki iftiraları, eli sopalı, palalı katiller, yaşanan gerçekleri tersyüz etmeyi marifet sayan valiler yordular beni.

Alanlara çıkıp “Artık yeter!” demekten başka “suçu”, “günahı” olmayan çocuklarımıza, gençlerimize layık görülen erken ölümler; gözleri çıkarılan, sakat bırakılan, yaralanan insanlarımız; tüm bu cinayetler, hukuksuzluklar karşısında içine düşürüldüğümüz, kurtulamadığımız çaresizlik sarmalı…
İçim karardı.

Bir süre kafamı dinlemeye ihtiyacım var. Geçen hafta üç roman okudum Demir Özlü’den: “Bir Küçükburjuvanın Gençlik Yılları”, “Bir Uzun Sonbahar” ve “Bir Yaz Mevsimi Romansı”. Daha önce de okuduğum kitaplardı. Ne kadar özlemişim sevgili dostumun kalemini…
Çok kitap okuyarak dinleyeceğim kafamı.
Belki bir iki de öykü yazarım. Epey bir süre önce başladığım bir roman var, üzerinde çalışırım.
Diyeceğim, iki hafta izin istiyorum sizlerden.
Yeniden buluşuncaya kadar esen kalın sevgili dostlarım.