LONDRA - Dünyanın en önemli kitap fuarlarından biri olan Londra Kitap Fuarı nedeniyle buradayım. Türkiye, bu yılki fuarın konuk ülkesi, bir başka deyişle bu yıl Londra’da “Türk Yılı” kutlanıyor. Yazarlarımız çeşitli etkinliklerde Türk edebiyatını, edebiyatımızın gelişmesini, geldiği noktayı, dünya edebiyatı içindeki yerini anlatıyorlar.
Sevinmemiz gerekir değil mi, fakat sevinemiyoruz. Sevincimiz, coşkumuz kursağımızda kalıyor.

BBC iki gündür Birleşik Krallık’a ve dünyaya Fazıl Say’a karşı işlenen “özgürlük cinayetini” duyuruyor. Çağdaş dünya insanının aklı 900 yıl önce yaşamış bir şairin dizelerinin sosyal medyada yayımlanmasının bedelinin 10 ay hapis cezası olabileceğini almıyor.
Fuar sokaklarında karşısında bir Türk gören her ülkeden insanlar Fazıl Say’ı soruyorlar. Başımızı öne eğiyoruz.
Ne yapalım, ne diyelim, ne anlatalım?

Edebiyat demek özgürlük demek; yukarıda sözünü ettiğim etkinliklerde konuşan yazarlarımız bu iki kavramın birbirinden ayrılmazlığını vurguluyorlar konuşmalarında.
İyi edebiyatın yolu özgürlüktür, olmazsa olmazıdır.
İşlenen bir “özgürlük cinayeti” tüm anlatılanları bir anda sıfırlıyor. Çağdaşlığa ilişkin söylenen sözlerin içi bir anda boşalıyor.
Elin insanına, “Ne yapalım, yüce Türk yargısının kararı karşısından boynumuz kıldan ince” deyip gülünç mü olalım?
Boynumuzu eğip susuyoruz.

Susmak zorunda kalmak içimizdeki öfkeyi bir kat daha kabartıyor.
Öfkeliyiz, çok öfkeliyiz.
Başka diyecek söz bulamıyorum.
Ayıptır, ayıp!