Bizler sabahları, kavgası uğruna canını vermiş yiğit gazetecilerin duvarlarda asılı fotoğrafları arasından geçerek gireriz Cumhuriyet’e...

Siz okurken de gözünüzün önünden yiğitler geçsin...

Ve bu gazeteyi okurken sorun:

Niçin?..

Niçin bu baskılar, bu saldırılar, bu kurşunlar, bu bombalar Cumhuriyet’e?..

*

Kaç gündür yine Cumhuriyet’e atılan bomba var sayfalarda.

Belki de ömründe hiç gazete okumamış bir çocuğun eline bomba verip Cumhuriyet’e gönderen gücü düşünüyorum.

Neden?..

*

Bunun yanıtını düşüne düşüne girmiştim Cumhuriyet’in arşivine...

Yanıt oradaydı çünkü...

Yıllar öncesinin sayılarında, Türkiye’nin bugün başına örülen çorabın ilk uyarıları vardı Cumhuriyet’te...

Mustafa Kemal’in laik cumhuriyetini tarumar ederek rövanşı almak isteyenlerin büyük tuzağına ilk tepkiler, ilk uyarılar oradaydı...

Manşetlerde, haberlerde, köşelerde, her satırda, her sütunda...

Arşivleri taradıkça canım yandı...

Sayfaları yüzüme kapatıp ağlamak istedim...

*

Bugün namuslu aydınlarından, yargıçlarından, bilim adamlarından, askerlerinden, onurlu yurttaşlarına kadar... Cumhuriyetin temel taşlarına süren saldırı, tehlikenin ilk farkına varan ve ilk uyarıyı yapan Cumhuriyet’ten başlamıştı doğal olarak...

*

Şu elinizde tuttuğunuz gazeteye iyi bakın...

O nedenle yasaklıdır...

İktidarın sözünün geçtiği hiçbir yere giremez...

Ona bomba atanlar ile yasak koyanların ortak amaçlarının hangi karanlık köşelerde kesiştiğini bilemeyiz...

Bildiğimiz:

Cumhuriyet’in tek sahibi sizsiniz...

Sadece size ihtiyacı var...

*

Bizler her sabah, aydınlık sevdası uğruna canını vermiş yiğitlerin fotoğrafları arasından geçip gireriz Cumhuriyet’e...

Moralimiz bozuk, keyfimiz kaçık, yüreğimiz ezik olabilir...

İçimizde gidip gelir sızılar...

Ama tehlikenin farkında olan, bugün dizine vuranları ilk uyaran, onurlu gazeteciliğinden asla ödün vermeyen, bombalarla sinmeyen, ulusuna karşı görevini yapmanın gururunu taşıyan Cumhuriyet’in hüzünlü ama onurlu yoludur bu...

Asla değişmeyecek...

Sözümüz var...